Ik loop over een trottoir in het Antwerpse, je kan er met wat goeie wil met een buggy, drie volwassenen en een hond horizontaal naast elkaar lopen, zo breed. Er komt een vrouw aangewaggeld in de tegenovergestelde richting, ik ga wat opzij. En toch botsen we.
Waarna ze me in een taal die ik niet begrijp begint uit te schelden. Ik loop door en zeg haar: “Ik versta uw boeven taaltje niet”.
We hebben hier in onze stad op vele plekken genoeg plaats op het voetpad, dat is zeker. Vooral in bepaalde randgemeenten is men nogal kwistig beginnen omspringen met de beschikbare ruimte, waardoor er hier en daar zelfs een halve Champs-Élysées is aangelegd, ook al wandelt er nauwelijks volk rond (tenzij om vanuit hun woonblok naar de auto te gaan of om met hun hond te gaan wandelen naar het eerste plekje met meer dan 50 cm gras).
Tijdens een ander voorval, ook op zo’n veel te breed uitgevallen voetpad, liep ik met mijn dochter, ik kruiste het soort volk dat ik “Breedlopers” ben gaan noemen.Ze staan dan meestal met drie of meer, zo veel mogelijk plek in te nemen. Dat doen ze meestal met zo’n nonchalance en totale onverschilligheid tegenover hun omgeving, dat ik ze er van verdenk deel uit te maken van een ondergrondse sekte die van het-plek-innemen een halszaak hebben gemaakt of het als hun heilige plicht beschouwen.
Hoe?De techniek is simpel: allereerst zijn deze mensen meestal nogal dik te noemen. Om een of andere sociologisch perfect te verklaren reden is een breedloper iets dat je wordt door vaak genoeg naar allerlei junk-food ketens en het IKEA restaurant te gaan eten, zodat er flink wat extra vet aan het lijf hangt gecombineerd met een ongezond uitziende huid.
Daarnaast moet je ook over de juiste lichaamshouding beschikken: de armen van de breedlopers zijn goed breed, de voeten houden ze ver uit elkaar (doe desnoods in je broek, want in zo’n floppy trainingspak maakt dat toch niet zo veel uit, niemand die het merkt), zodat je met armen èn benen al meteen twee keer de plek inneemt die nodig is. Wijdbeens staan, met de armen trage gebaren maken, en vooral heen en weer bewegen.Om het helemaal compleet te maken, houdt je de handtas, draagtas of plastieken Aldi zak zo’n halve meter van je vandaan.
Zet het desnoods even neer op de grond, ergens op een random plek waar er nog iemand zou door kunnen.Zie er vooral bedreigend genoeg uit, zodat mensen je niet vragen of je opzij wil gaan.
Wanneer ze dat toch doen, begin dat de schelden in een dialect dat niemand verstaat, of leer enkele woorden in de taal van een ver buitenland.
Bij voorkeur gebruik je ook honden (die steevast via een leiband de volledige trottoir innemen en waar het baasje niet naar omziet zodat de hinderlijke impact maximaal is) of nog beter: neem zelf een caddy mee die dan ook nonchalant achter je aan wordt gesleept en nog een extra meter plek naast je inpalmt (ook al een variant gezien met een fiets trouwens…).
Vooral: wandel alsof je in je broek hebt gedaan, armen goed breed en alles zo veel mogelijk laten plek innemen.Begin dan een praatje met je mede-breedlopers, terwijl je vooral je ogen en hoofd in de richting houdt waar de mensen niet vandaan komen, negeer verder iedereen die in de buurt komt (zeker mensen die van achter je rug door willen, sneller wandelen of godbetert een roltrap op moeten in alle haast om hun trein te halen).
Mensen met een kinderwagen zullen wel rond gaan, of desnoods hun leven riskeren wanneer ze op de rijbaan voorbij het stelletje breedlopers proberen te komen. Ga bij voorkeur staan op de meest hinderlijke plekken waar je je egoïsme en domheid kan etaleren: de doorgang van een tramdeur, roltrap, net voor de kassa van een winkel, de smalste rayon van de supermarkt of een lekker brede doorgang die je toch blokkeert.
Ik ben er op beginnen letten, en het is een plaag aan’t worden, er lijken zelfs mensen met opzet heen en weer te zwalpen over het trottoir, ook om nog meer plek in te nemen.Is het misschien niet beter dat iedereen gewoon tracht rechtdoor te lopen en tegelijk rekening probeert te houden met de andere mensen op straat?
Je kan op drukke punten voorhebben dat iemand je wil kruisen, en dan is’t meestal door elks de helft van de plek opzij te gaan opgelost voor iedereen. Niet zo voor deze onbeschofte marginale breedlopers, die je straal negeren, en gewoon tegen je aanbotsen omdat je “mor opij mut gon” voor hen.Met dit laatste ben ik radicaal gestopt.
Wanneer ik zie dat de tegenligger als voetganger heen en weer zwalpt, zijn/haar armen lekker breed houdt en allerlei breedloperij bezigt, dan loop ik (na ‘mijn deel’ te zijn opzij gegaan, knalhard rechtdoor, desnoods met de elleboog super hard tegen hun kwabbers aan. Meermaals wordt er dan gescholden of wat dan ook, maar dan loop ik gewoon door met de woorden; “Leer lopen!” (wat ze meestal niet begrijpen).Vorige week had ik er nog zo eentje die met opzet naar de andere kant keek, net toen hij me passeerde. Er was naast hem ruim een meter plek,… aan mijn kant niks meer, want ik liep al volledig tegen de gevel aan. Hij botste, kreeg mijn elleboog in z’n zij en liet dan ook nog z’n dure smartphone vallen.
Ik liep gewoon door.
Indien je zelfs te achterlijk bent om 10–20cm ruimte te gunnen aan je mede-voetgangers, dan kan je evengoed nog wat extra centjes geven aan het kopen van een nieuw smartphone-hoesje voor mijn part.
Hetzelfde voor de oude man die blijkbaar ècht niet opzij wilde gaan, hoewel ik al ruim 30 cm naar rechts was gaan lopen om’m door te laten: waarna hij z’n doos met gebakjes uit z’n domme poten liet vallen, en prompt naar z’n voeten kreeg van zijn vrouw die naast hem liep.
‘Onbeleefderik’ riep hij. Waarna ik antwoordde: ‘Steenezel’
Breedlopers, doe maar, loop maar lekker zo veel mogelijk plek in te nemen. ‘t Is een van de vele symptomen van de verloedering, van het onachtzaam en egocentrisch bewegen op straat, net alsof de andere mensen allemaal minderwaardig zijn en JIJ dè autoriteit die vooral nooit een centimeter moet toegeven op een ander.
Doe maar… je bent super goed bezig om er een pràchtmaatschappij van te maken. Intussen blijf ik mooi uit de weg gaan, mooi de helft van wat ik aan mijn kant zou moeten doen om iedereen door te laten. En dan heb je twee keuzen: beleefdheid tonen en ook de helft opzij gaan (achtzaamheid), of botsen.
Vroeg of laat wordt ik dan wel eens door zulke breedloper in elkaar geslagen vermoed ik, maar dat zien we dan wel weer. En misschien, heel misschien, leren sommige mensen bij, want blijkbaar wordt het in’t school niet meer meegegeven aan de kinderen om elkaar ruimte te geven en opzij te gaan. Jammer, dan zullen ze’t moeten voelen in plaats van aangeleerd krijgen op school.Ik geef niet meer toe aan deze algehele afdaling naar pure “idiocracy”.
(origineel verschenen op de enzovoorts blog 2014)
