U kent ze wel, die posters in het straatbeeld voor kindvriendelijke rommel, de “cultuur” die wordt opgedrongen via scholen en lokale event-bedrijven. Ik zelf krijg er al de kriebels van wanneer ik de posters zie, maar het is nog veel erger wanneer je er in wordt geluisd en er present moet zijn…
Ook hier zit een smerige commerce achter, met zelfs een politiek tintje…
Het gaat zo: Een matig getalenteerde mens wordt door een uitgeverij er uit gepikt om iets te creëren waar zijn of haar naam mag opgeplakt worden (wees gerust, achter de schermen hebben we echte editor en èchte schrijver die de boel verkoopbaar en leesbaar kan maken).
De hoofdvoorwaarde is, dat het figuurtje of persoon op TV is geweest of op een andere manier bekend genoeg is om hetzelfde soort volk dat op de boekenbeurs staat aan te schuiven voor een handtekening van een BV, ook hier weer centjes te laten dokken.
Ik denk hier aan de Nic Balthazar’s of de Dimitri Leue’s van deze wereld, maar er zijn er vele anderen…
Een uitgeverij zet dan een illustrator aan het werk (die mensen kosten vermits deze regering de culturele sector volledig heeft genekt, zo goed als niets, de meesten komen zelfs gratis werken wanneer ze hun naam maar op het boekje vermeld zien, in de hoop ooit “het eens te maken”).
Daarna gaat de artiest aan het werk, met een pover verhaaltje (een sprekend paard, een dansende pinguïn, een kat die kan vliegen, een zeester die tegen vervuiling vecht … whatever ik bedenk er zelf zo 5 op een uur als ge wilt).
Je ript eigenlijk de oude toneelstukken los uit hun context, stript de essentie van het plot, en gaat er een nieuw hip jasje rond draperen, liefst met wat catchy liedjes erbij en een herkenbaar figuurtje er in.
Daarna lanceer je dat toneelstuk of ‘musical’ naar scholen, academies en andere onderwijs/cultuur instellingen … deze zitten al volledig op hun knieën qua geld, dus aanvaarden eender wat.
Waar de lokale “Boma” (meestal een CD&V’er of N-VA’er in een fout pak in deze tijden trouwens) mee af komt, moeten ze aanvaarden aangezien ze op die manier toch ièts kunnen geven aan de kinderen, zelf niet te veel moeten betalen (of niks) en in ruil wel hun ziel uitverkopen aan plat-commerciële cultureel inhoudsloze rommel die enkel bedoeld is om zoveel mogelijk ouders 20 à 50 euro afhandig te maken die avond.
De school in kwestie oefent alvast wat liedjes in (zodat de ouders al meteen vast geklemd worden) en krijgen een poster mee voor aan het raam te hangen. Gratis reclame, sociale druk en meteen een mooi verhaaltje om te vertellen dat je met BV XYZ hebt “op de planken gestaan” (net zoals de rest van de 50 gemeenten waar het ding speelt).
En dan komt het: de BV/auteur in kwestie komt naar het zaaltjes, tekent z’n boekje, verkoopt z’n rommelcultuur zonder inhoud en zegt dan: “Dank u aan gemeentebestuur van XYZ om ons deze kans te geven”.
Om te kotsen.
Waarbij dus meteen de underdog-positie wordt uitgespeeld, alsof het lokale bestuur de “held” kan spelen om toch enige cultuur te organiseren.
Dat men al 4 jaar alle echte culturele waarde vernietigd, kapotmaakt en zonder geld zet, zegt men er wijselijk niet bij. De kindjes moeten immers dansen, springen, blij zijn en vooral hun ouders zeggen dat ze het prulboekje meoten kopen (en een knuffel).
De BV in kwestie komt ook 30 seconden zijn loon verdienen, door z’n ziel uit te verkopen en even op de planken te gaan staan… waar hij of zij herhaalt dat’m veel op TV kwam en dat iedereen fantastisch was.
De nodige costuums en omkadering (en zang) wordt voorzien, zodat de school bijna enkel maar JA moet zeggen).
Daarna gaat iedereen naar huis, met een zak vol brol, en 5 IQ punten minder in hun hersenpan… in het stemhokje kunnen ze dan stemmen op die held van het bestuur, die toch voor zo veel cultuur zorgt.
De uitgever en BV tellen intussen hun geld: een zaal van 200+ man (minstens, want voor minder doen ze’t niet) aan 15 euro de kop en elk gezin een boek+cd van 25 euro. Reken maar uit… en dan natuurlijk in 5 gemeentes tegelijk, zodat BV XYZ van gemeente naar gemeente kan elke dag om efkes z’n present te geven en z’n dollar-ogen te laten blinken.
En de ouders? Die klappen mee… want dat zijn ze gewoon. Betalen en applaudiseren, … en vooral: stem voor “de goei” hé.
Een zelfde lokale verankering is ook bezig met sport trouwens….
Mij tip: wanneer je zulk toneeltje / musical opgedrongen krijgt via de school: klaag erover, zeg dat de kwaliteit te laag is en koop vooral NIETS wanneer het daadwerkelijk weer van dat soort blijkt te zijn.
Er zijn massa’s en massa’s goede en bijna gratis te gebruiken opvoeringen om uit te kiezen… zonder cultureel verderf te laten verspreiden en BVs te laten geld verdienen door gewoon paar juiste mensen te kennen of te dienen.
d
