Situatieschets:
Een persoon met duidelijk overgewicht kwam in de tegenovergestelde richting van mij aangewaggeld op een trottoir van pakweg 2,5 meter breed.
De voetganger droeg twee draagtassen van bekende winkels met de ene hand en had de obligatoire smartphone in de andere. De armen stonden wijd, waardoor de tassen ook over heel het trottoir aan die rechterkant heen en weer zwierden. De mensen die er achter liepen, konden al niet door.
Terwijl ik dichterbij kwam, liet ik wat ruimte om deze persoon te laten passeren. Normaal gezien ga ik een 10 a 15 cm opzij, en hou ik een eventuele draagtas even voor me, of dichterbij m’n lichaam om iedereen door te laten.
Ik stam dan ook uit een tijd, dat men nog trottoir-etiquette bezigde. Waar je dus elks een klein beetje opzij gaat naar rechts, teneinde elkaar door te laten.
Dat “elkaar doorlaten” is vooral de laatste paar maanden verworden tot : met opzet elkaar negeren, en dan dramatisch doen.
De aanwaggelende persoon negeerde me volledig terwijl de mij zo bekende breedlopers-pose werd aangenomen, een houding waarbij je jezelf zo breed mogelijk zet, je armen zo wijd mogelijk houd, om dan de volledige breedte van de stoep in te nemen, alsof je daar alleen rondloopt.
Ik verwachtte een zelfde poging van deze voetganger, zodat we plek voor elkaar lieten het trottoir. Helaas. Ik kon niet nòg verder naar rechts uitwijken, want daar scheerden camionettes en brommers rakelings aan me voorbij in deze stad waar men zogenaamd welvaart brengt in camions.
Ik ging m’n leven dus niet riskeren om deze mens door te laten. Ik had mijn deel opzij gegaan, en daar houdt het tegenwoordig ook echt op bij mij.
Hoewel er dus nog ruim 30 cm plaats was rechts van deze persoon, besloot deze bewegende vleesmassa toch gewoon rechtdoor te waggelen, alsof ik lucht was. Een meter of twee voor mij, ging de smartphone lekker nonchalant naar het oor. Want zo’n mensen doen alsof je er niet bent.
Net op dat moment botsten we. De smartphone gleed uit de handen van de persoon die eigenlijk met opzet tegen me aan was gebotst.
Op dat moment pas, leek de zombie-achtige persoon te beseffen dat er iemand anders liep op het trottoir. Neen maar! Hoe kan dat nu, iemand anders op de stoep!
Het scherm van de smartphone leek me volledig verbrijzeld en terwijl de persoon de tassen neerzette en trachtte het ding op te rapen, zei ik “leer op de stoep wandelen”. Terwijl ik enkele verwijten en lelijke woorden naar me toe kreeg geroepen, wandelde ik even boertig verder, even onbeleefd dan dat deze persoon tegen me aan was gelopen.
Wanneer trottoir-etiquette toch totaal weg is, kan je maar beter opletten waar je loopt, en zeker je telefoontje uitrusten met de nodige bescherming, of nog beter: uit uw doppen kijken!
Hetzelfde geldt voor de vele mensen die wanneer ze uit een winkel stappen, doen alsof ze alleen op de wereld rondlopen. Ze gaan dan buiten (gewoonlijk met een boel spullen die ze net hebben gekocht), om dan zonder te kijken naar aankomende voetgangers het trottoir op te ploffen. Alsof ze thuis in hun luie zetel springen. Heel vaak wandel je gewoon op het voetpad en loopt er iemand uit een winkel komende tegen je aan,… kunnen die mensen echt niet even kijken voor ze buitenstappen? Of gewoon wandelen in plaats van buitenstormen?
Niet moeilijk
Trottoir etiquette is niet heel moeilijk:
Je kijkt waar je loopt (dus niet continue op de smartphone kijken die voor je neus hangt, maar kijken waar je stapt terwijl je op je omgeving let, zowel voor, achter als naast je).
Wanneer je mensen kruist, ga dan een klein beetje opzij, en hou je draagtassen of andere zaken die je draag voor je in de mate van het mogelijke, schat in of de andere persoon met minimale moeite ook door kan.
Probeer elkaar vooral ruimte te geven en schat waar je zelf kan stappen, zonder jezelf of anderen in gevaar te brengen.
Tracht ook rekening te houden met mensen die fysiek een beperking hebben en niet zomaar even vlot uit de weg kunnen gaan (rollators, mensen met een wandelstok, krukken….), probeer ruimte te geven waar mogelijk.
Tracht vooral niet als een princes (m/v) rond te lopen met een houding van “de rest bestaat niet, en ik MOET overal doorgelaten worden”. Je bent niet speciaal, je bent gewoon een voetganger, en je kan best ook eens uit de weg gaan voor anderen, net zoals ze voor jou doen.
Blijf ook met steps, en andere ondingen van de stoep af zoveel mogelijk, het is hinderlijk, asociaal en je zou beter gewoon te voet gaan.
En stop met “breedloper” te zijn: het is egoïstisch, onbeleefd, en je maakt je omgeving er gewoon slechter mee.
deadeyes
