De jongste maanden maak ik me vaker en vaker boos over het soort onderwijs dat m’n dochter krijgt. Ik weet niet hoezeer deze praktijken overal gangbaar zijn, maar ik stel me er dik vragen bij. Zeker wanneer ik merk dat de gemiddelde scholier die ik op bus of tram tegenkom nauwelijks nog in zinnen kan spreken, maar hooguit wat onverstaanbare, ongenuanceerde kreten uitstoot terwijl ze op hun smartphone tokkelen.
Deze generatie is stoer, kan alles, weet alles, is alles, heeft alles, en als er iets is google’n ze het wel even waarna ze het eerste het beste antwoord als de waarheid aanvaarden, nooit in detail gaan en vooral na 15 sec. al op het sociale netwerk van de maand, hun privacy te grabbel gooien. Weten ze veel… niks maakt nog wat uit buiten de status als consument blijkbaar. Heb je de juiste schoenen het goeie kapsel, dan ben je chill. (of whatever woord ze nu gebruiken, … niet groovy in alle geval :).
M’n dochter (laat ik ze Iris noemen), gaat naar een school in het Antwerpse. Da’s misschien op zich al een garantie om niet echt de meest optimale start te krijgen in het leven, maar ja, ik woon hier nu eenmaal dus het zal er mee door moeten.
De school heeft op zich een boel voordelen, ze zijn vrij open-minded, ze hebben een mix van allerlei achtergronden (ze is ongeveer op een handjevol andere kindjes na het enige kind zonder migratie achtergrond) en bovendien stoppen ze tijd in iedereen kansen geven.
Dat gezegd zijnde… is er ook wel wat mis hier en daar.
Boterhamstress
Het eerste euvel begon bij iets heel triviaals. Het beleg dat we meegaven (als we al boterhammen mee gaven in plaats van fruit, groenten, of eigengemaakte maaltijden). Een van de boterhammen die mee gingen waren op een dag belegd met salami.
Iris eet graag salami, en hoewel er hier vele varianten van zijn, ging ze steevast voor de salami met look.
Dit bracht de nodige consternatie bij de kindjes bij haar aan tafel, die prompt wegliepen en haar als een lepra-lijder aangewezen met het woord “Haram” (het Arabische voor onrein).
Los van het religieuze aspect, werd ons vriendelijk verzocht van de school uit, om geen salami meer mee te geven tussen de boterham.
Hetgeen ik resoluut weigert. M’n kind eet dat graag, en ik geef dat haar mee wanneer ik wil. Wanneer mensen die in imaginaire opperwezens geloven daar een probleem mee hebben mogen ze gerust elder gaan zitten. De salami die ik mee geef is vaak ook van gevogelte gemaakt, ik weet niet of dat een verschil maakt, en eerlijk gezegd kan met dat ook geen hol schelen. Ik heb respect voor andermans religie, ik dwing hen dus niet om “haram” spullen te eten, en dring hen dat niet op. Echte vragen om anderen iets NIET te laten eten omdat jij zelf dat onrein vindt omdat een profeet van duizend jaar terug daar iets zou over gezegd hebben in een ver land, is gewoon te zot.
Ik weet ook niet of het onrein is om zakken pickles-chips leeg te vreten, want ik zie nogal wat van de mensen die moord en brand schreeuwden over de salami bij m’n dochter, lustig deze chemische troep naar binnen spelen aan de schoolpoort of het speeltuintje daar nabij.
Om het dan maar niet te hebben over de mensen waar men lege brooddozen geen probleem vindt. (Waarschijnlijk is er wel een god die dat opvult onderweg naar school, wie weet).
De boterhammen werden sindsdien een soort van stokpaardje van enkele leerkrachten. Het excuus dat iets ongezond of gezond was, werd opeens belangrijker (dit om het salami-incident in te dekken naar ik vermoed).
Kindjes van 5, tot 8 jaar moesten hun brooddoos laten zien, waarna de boterhammen werden geïnspecteerd (leerkrachten hebben blijkbaar niets beters te doen met hun tijd.
De volgende slachtoffers van de boterhamgestapo waren boterhammen met confituur. Dit, zo zei de school, bevat te veel suiker (duh, het is confituur, inderdaad dat bevat suiker meestal ja, goed gezien van de genieën).
Dat zulke boterhammen niet meer mochten, was wel sneu voor ieder kind dat graag eens een boterham smeert met confituur (ik gaf dat dan mee in een klein potje zodat ze het zelf vers kons smeren, maar helaas… dat mag niet).
De komkommertjes, sneetjes kaas, nootjes, en de vele andere delen van een gebalanceerde voeding die we geven mochten veelal blijven.
Tot er een derde slachtoffer viel: de choco.
Choco, zo luidde het, wat chemische smeerlapperij vol suiker en mocht niet meer gegeten worden. (1 boterham met choco op de hele week was al doodzonde blijkbaar, en ik werd, ondanks de goeie brooddozen met lekker stukken fruit, groenten, toch bekeken als iemand die z’n kind naar school stuurde met een pak sigaretten en een red bull.)
Dezelfde leerkrachten die zich met dee onzin bezig houden, staan nota bene, de ene na de andere L&M sigaret te roken als er even pauze is, maar dit ter zijde.
Waarschijnlijk had er één van hen, de mass-media kiekes die ze zijn, op HLN of een van die flutsites gelezen wat we al 15 jaar weten: dat nutella vol smeerlapperij, suiker en palmolie zit. (Ik weet dat, al veel veeeeel langer dan die mensen, meer nog, ik geef m’n eigen gemaakte choco mee, als chocolatier maak ik betere choco dan eender van die merken… en als ik dat niet geef, is’t bio choco van een goed merk zonder palmolie en chemische brol… maar voor hen was alles ‘nutella’. Want het ongenuanceerde brein van een leerkracht gaat meestal maar binair denken. Zeker als ze een artikeltje in hun magazines hebben gelezen. De morons.
Ik heb inmiddels duidelijk gemaakt dat m’n kind meekrijgt wat ze meekrijgt, en er dus geen boterhammen IN DE VUILBAK moeten belanden omdat ze niet mogen worden opgegeten omdat er choco tussen zit ofzo.
Schandalig trouwens, wetende dat er daar kinderen bij zijn die letterlijk geen eten krijgen thuis. Maar dan kijkt men de andere kant op. Da’s ok.
Wanner ze toch zo heilig en gezond willen leven, en kinderen daar bewust rond leren worden, dan nodig ik hen met plezier uit om mee te protesteren bij het hoofdkantoor van N-VA, om tegen de bouw van 3 nieuwe plastiekfabrieken op te komen. Maar helaas… een 6 jarige een boterham met choco afpakken en schik aanjagen is waarschijnlijk makkelijker, paf nog rustig een sigaretje en kijk op HLN voor uw fake informatie.
Dansen en springen
Men is te graag bezig met de randfenomenen van het onderwijs vind ik.
De leerkrachten maanden ons aan om vooral niet te veel zelf thuis uit te leggen, zeker niet over wetenschap,.. en al zeker niet over wiskunde.
Intussen kent m’n kind wel 3 Sinterklaasliedjes en kan ze twerken op hollandse rap. Want da’s waar men tijd in stopt. Zich schminken, verkleden, “lol maken” en dansen. Da’s tof voor peuters, da’s tof nog voor kleuters, en dat kan af en toe nog in de lagere school. Het zit echter grondig mis wanneer de helft van de klas z’n eigen naam niet deftig kan schrijven en niet weet wat 3 x 8 is, terwijl je je tijd verschiet aan een achterlijk sinterklaasliedje met bijpassende danspasjes. Da’s verloren tijd, da’s verloren moeite, die niet dient om kinderen te vermaken of iets bij te leren, maar eerder om risicoloos en relatief gemakkelijk de dag vol te krijgen.
Als ge u afvraagt waarom het onderwijs naar de haaien is aan’t gaan, zoek dan niet verder dan de algehele gemakzucht, het aanpassen aan de grootste gemene deler en het zingen-en-dansen syndroom dat hen moet klaarstomen om consumenten te worden die meer in zitten met wat iemand bezit en welk merk men koopt, dan met echt iets aan te leren.
Wanneer je de school alles laat doen, krijg je kritiek dat je thuisomgeving het kind meer moet ondersteunen. Wanneer je dat laatste serieus neemt, en zelf met je kind bezig bent om zaken aan te leren (astronomie, geschiedenis, wiskunde, filosofie…) dan krijg je kritiek van diezelfde mensen dat je niet mag vooruit lopen.
Wat wil men dan?
Men wil denk ik, mensen die de taak van de school 90% zelf doen thuis, maar dan wel hun kind nog 8 uur per dag naar school sturen om daar dan eigenlijk vooral opgeleid te worden tot zo-min-mogelijk-last-verkopen en ja-knikken.
M’n dochter moet effectief nep doen alsof ze nog niet goed kan lezen als de juf haar vraagt een zin te lezen. Wanneer ze deze als een normaal persoon gewoon vlot leest, zoals thuis, dan krijgt ze kritiek en vaak een uitbrander omdat ze “te veel voorloopt”.
Niveau NUL is de norm
Ik ben er als ouder NIET om het niveau van m’n kind met opzet naar beneden te laten halen om dan te voldoen aan de gemiddelde leerling in haar klas, en het eerlijk gezegd, zeer lage tempo van de lessen.
Een voorbeeld. Toen de klas het woordje MISSCHIEN leerde moesten de kindjes (ook wie dat woord perfect kon spellen, schrijven en uitspreken al jaren!) dat als volgt lezen allemaal tegelijk op eenzelfde oer-traag tempo als een bende onnozelaars: me — es-sch-ie-Nnnn
JA goed! 10 op 10! De leerkracht hoort dat jullie als ware schapen en morons de les napraten, fantastisch!
De leerkrachten zijn meer geïnteresseerd in wat er tussen m’n kind haar boterham zit, dan daadwerkelijk de tafels van vermenigvuldiging uit te leggen of mensen te laten begrijpend lezen. Vooral niet uit de band springen, kindjes moeten liefst allemaal op dezelfde manier, even traag werken, zodat de leerkracht het allemaal makkelijk kan blijven bolwerken. (een verbetersleutel op een toets en klaar is kees… moet je een les uitleggen, “ach het zijn toch maar kleine kinderen, rap efkes iets opzoeken van op ketnet en’t zal wel ok zijn).
Ik maakte zelf van enkele wetenschappers, ontdekkingsreizigers enz een aantal podcasts voor kindjes van 6 tot 8 jaar. Toen een van de onderwerpen die ik al had gemaakt (Charles Darwin) aan bod kwam, bleek ook dat weer “niet ok”. Want je mocht het vooral niet te wetenschappelijk of vertellend maken, (of met echte info),… neen het moest over die meneer op een schip met een lange baard gaan, die schelpjes ging rapen. Uhu. Mooi niet.
Naar mijn mening, is het finaal fout gelopen in’t onderwijs toen men massaal veel mensen toelaat die daar eigenlijk totaal niet thuishoren. Veel heeft ook te maken met de bijna onmogelijke puzzel die een gezin moet oplossen om kinderen nog te combineren met een voltijdse job (twee eigenlijk). Deze situatie is zo erg geworden, dat je haast één onderwijzer in je gezin moet hebben om nog een beetje tijd te hebben. (Ik kan bij voorbeeld echt niet in Brussel stoppen met werken om half 6, en om 15u20 aan een f’ing schoolpoort staan… en neen, ik geef geen geld aan nabewaking of andere opvang, dan kan ik beter m’n job opzeggen en leerkracht worden in dezelfde school eigenlijk, dan hou ik meer over). Denk dat velen deze zelfde redenering maken, maar ik wijk af.
Mensen die in de privé niet aan de bak komen of kwamen, en dan “om veilig te zitten” naar het onderwijs gingen. Deze mensen zijn meestal ongelukkig in’t onderwijs en horen er in mijn opinie niet thuis. Wanneer je zelf geen kennis hebt, geen niveau, maar ook niet de middelen krijgt (politici!), is onderwijzen een zeer moeizame ondankbare taak, dat begrijp ik.
Er zijn ook leerkrachten die het fantastisch doen, en zelfs extra aparte opvolging doen voor m’n dochter wanneer ze ‘voor loopt’. Da’s tof.
Maar dat neemt niet weg dat de algemeen aanpak en de focus meer ligt bij zingen, dansen en kijken wat er tussen uw boterham zit, dan de maaltafels te leren.
Met die basis ga je binnen 10–15 jaar nog slechter en slechter scoren als onderwijs.
PS: intussen heb ik witte choco gemaakt, … gewoon om de boterhamgestapo gewoon op de kast te jagen. M’n dochter weet waarom, en ze lacht dan guitig, zodat niemand nog iets kan zeggen.
deadeyes
