Andermaal zien we een midscheepse aanval gebeuren om de door het publiek betaalde, en voor het publiek bestemde ruimtes.
Zeker sinds het begin van de corona-crisis, zien bepaalde vooral neo-liberale en extreem-rechtse politici hun kans schoon om nog zoveel mogelijk “commons” in te palmen, te annexeren eigenlijk.
Of het nu gaat over een park, een plein, de grote Markt in Antwerpen, een stuk braakliggend terrein of minder voor de hand liggende zaken als een TV-programma, het principe van wat men uitvoert, is telkens hetzelfde: wanneer er even niemand kijkt (afleiding) gaat men een stuk publieke ruimte innemen, vaak eerst met een voorzichtige test, om te zien of er iemand protesteert.
Wanneer er geen reactie komt, en dat is meestal niet het geval, gaat men verder. Geholpen door de gecontroleerde oppositie van groenen en nep-socialisten en media-vrienden, dan gaat men een stap verder en eigent men zich nog meer publieke ruimte toe, ‘t kost niets, is meestal goed gelegen, en je kan het aan de wijde omgeving onder de PR van “buurt entertainment” brengen.
Het oude N-VA idee om een “volkspretpark” te bouwen naast Antwerpen (2012, de artikels hierover zou ik graag linken hier, maar zijn inmiddels allemaal verdwenen:).
Dit oude Sovjet idee, is nooit echt opgeborgen, wel qua vorm, maar en heeft in de plaats gewoon HEEL die stad tot een pretpark gemaakt. Een pretpark waar Amerikaanse en Aziatische toeristen aangesleept worden via een nieuwe cruise-ship terminal, die daarna in een nep-versie van Antwerpen mogen rondlopen waar de horeca in handen is van enkele grote franchises en ketens en voor de rest de lokale bevolking hooguit als decor dient (of ober speelt).
De publieke ruimte annexeren is hiertoe een middel.
Intussen zijn hele stukken stad ook vernield geworden door de stroom toeristen, waarbij bv. “De Wilde Zee” werd omgetoverd van een stuk stad met kwalitatieve winkels, naar iets waar u de ene nep-chocolade winkel na de andere vindt, afgewisseld met leegstand of een schoenmerk. Groenten, fruit, of goeie vis, moet u hier niet meer zoeken tussen de troela’s en boomers die verveeld rondkuieren in een zielloze buurt en dan meestal naar een Burger King aan’t zoeken zijn.
Van park tot winstobject
Op deze manier krijgen een hoop horeca, en event-mafia rondom onze politic, de kans om gratis of voor een zeer lage prijs, de publieke ruimte als “evenementenhal” te gebruiken. Lekker handig uiteraard, in principe kan je dan zeggen: dit plein is dit weekend van mij, en ik ga inkom vragen wanneer je er op wilt komen.
Wanneer je dan als burger de vraag stelt: “Ik heb hier reeds voor betaald, via tax, ik zou dus graag over dat plein kunnen wandelen.”
Dan wordt je weggelachen… Want het plein is afgezet met hekken, dat ziet u toch? We vragen inkom, voor het evenement? Da’s toch vanzelfsprekend?
Wel nee, eigenlijk niet. Eigenlijk bent u een dief, die onder de radar een plek inpalmt voor eigen gewin, mits steun van autoriteiten, vaak identiek dezelfde personen zelfs!
Het systeem werkt simpel, laat ons het voorbeeld nemen van een park in m’n buurt. Eerst gaat men de zanderige, kiezelpaadjes aan de twee hoofdingangen “heraanleggen”. Deze heraanleg is niet alleen onnodig, kost niet alleen geld, maar blijkt deze toegang opeens meer capaciteit te geven.
Het paadje van voorheen wordt afgegraven en vervangen door beton(!), omgeven door een brede doorgang. Bomen worden gekapt, en er komt verlichting aan beide kanten, en wat vuilbakken.
Je kan het argument geven dat dit een verbetering is uiteraard, maar dat argument valt weg wanneer u het vervolg ziet.
Enkele weken tot maanden later, gaat men midden in het park een stuk ‘herinrichten’ om er een ruimte voor optredens te maken, waarna een stuk wat verderop wordt gekapt en met beton overgoten om er enkel sportclubs (met kantine uiteraard, want elke sportclub moet z’n lokale Balthazar Boma hebben die meestal op N-Va stemt en z’n lokale kornuiten moed in spreekt… er zit een systeem achter ziet u).
De volgende zomer, gaan er concertjes, events of een festival plaatsvinden, de brede doorgang wordt al snel een plek om foodtrucks te zetten, weldra bulkt dat zelfde park -omdat het nu toch toevallig betere toegangswegen heeft zogezegd- van de events. Vuurwerk, festivals, rommelmarkten, maar vooral zaken waar via een omweg inkomt voor moet betaald worden.
Het park of plein wordt binnen de kortste keren geen park meer, maar een event-hal met wat bomen er tussendoor. Elk weekend: muziek, bassen, een overrompeling van volk van buiten de streek (bye bya lokaal park trouwens).
Een zelfde systeem met de markt, of een plein in een willekeurige stad: elke vierkante meter moet “opbrengen”, en de privé bedrijven en schimmige organisaties eromheen zijn toevallig meestal gelinkt aan de lokale politici.
De bedoeling is simpel: alle publieke ruimte die er is wordt ‘ontgonnen’.
Wil je nog in je park wandelen? Dan betaal je, of moet je overlast slikken. MAAR u moet er tegelijk ook voor het onderhoud van betalen.
In principe (puur als hypothetisch voorbeeld) zou ik morgen dan Het Zwin kunnen innemen, er hekken rondzetten en een gigantische beach-party geven, 8 weekends na elkaar… ik laat wat bekende DJ’s komen en nodig mensen uit van over heel de wereld… hel, waarom niet Tomorrowland in het Zwin neerpoten? Nu we toch elke morzel moraal kompas kwijt zijn, en elke winst rap binnengehaald moet worden. Ja kan beginnen met een betonnen weg aan te leggen (en een grote parking) aan het Zwin, om zodoende de “annexatie” al voor te bereiden.
Uiteraard een van de pot gerukt voorbeeld, want het Zwin is een waardevol natuurgebied. Wanneer het echter gaat om andere, minder feeërieke publieke ruimtes, is men totaal niet kieskeurig en staan de graafmachines al klaar wanneer een lokale burgemeester weer een vriend heeft in de event-sector die hij een dienst wil bewijzen.
Nul halen, Twee betalen
Een symptoom van dit soort NVA-achtige visie op “de staat” heeft een term; élitarisme, met een flinterdun verschil met het fascisme.
Een kleine groep partijtop en hun naaste familie/vrienden, maken de beslissingen, waarna de media, fake-oppositie (“màtekes”) en de betaalde knechten hun werk doen. De order-volgers in uniform dwingen het desnoods af, hoe zot het ook is.
De vergelijking met regimes uit het Midden-Oosten of Azië kan snel gemaakt worden, al vergelijk ik de partij top liever qua stijl met de vroegere Roemeense dictator en z’n familie, … ooit komt er voor deze mensen ook een moment waarop ze verbaasd rondkijken tijdens een speech op een balken, om dan tot de vaststelling te komen dat het gedaan is omdat zelfs de mensen die je betaalde om te juichen stenen naar uw elitaire smoel smijten.
U als lezer, de burger, betaalt voor het onderhoud van publieke ruimte, maar anderen gebruiken het, om het dan opnieuw aan u door te verhuren. Dit zou bij wet op alle niveau’s verboden moeten zijn voor een autoriteit.
Je kan simpelweg niet een gezonde structuur opbouwen, wanner je tax geld vraagt om iets te onderhouden, en dan datzelfde goed te ondergraven, weg te schenken of een tweede keer als privé bezig aan te bieden.
Of het nu gaat over de VRT, intercommunales (en later Telenet dat nu in Amerikaanse handen is via Liberty Global), pleinen, parken of een natuurgebied,… het principe is hetzelfde: u betaalt, en ze verpatsen het verder om u er dan nog eens voor langst de kassa te laten passeren.
Ook hier gaat men telkens hetzelfde te werk: men neemt iets dat van de bevolking is, en waar we voor betalen (in het geval van Telenet zijn dat de kabels waar voor onze voorouders allemaal betaalden in de grond) en we huren de “toegang” eigenlijk terug van de Amerikanen. We hebben als bevolking hier echter nooit een compensatie voor gekregen. Follow the money?
Gek toch. Als zou ik met een pet rondgaan. Geld ophalen om iets te kopen.
En wanneer ik het heb, dat ding dan voort verkopen en terug verhuren aan de mensen die me net een donatie gaven. Vlaanderen kan dat…
Betaal of rot op
Ik pleit voor een van deze twee oplossingen (luisteren er politici?)
1) Wanneer er toelating wordt gegeven om een evenement op publieke ruimte te organiseren, moeten er quota zijn. Je kan niet elk weekend dezelfde buurt dezelfde overlast bezorgen. Stel iets op waar men met mate gebruik maakt van deze ruimtes. Tegelijk moet de organisator bekend worden gemaakt, wie de winst incasseert, moet als een soort “verantwoordelijke uitgever” op publicaties, ook duidelijk vermeld staan op de spandoeken, affiches, posters enz… Zodat iedereen weet welke firma of privé persoon deze ruimte inneemt.
Deze verantwoordelijke organisator moet ook de wijde omgeving voorzien van een terugbetaling van hun deel belastinggeld voor die plek voor die tijd dat het niet publiekelijk toegankelijk is (afkopen). Vermits je met quota zit, kan dit nooit uit de hand lopen, en zal er ook een gelijkmatige verdeling per streek zijn van de belastings teruggave.
Voorbeeld: iemand die in de buurt van de Groenplaats in Antwerpen woont, kan dus enkele keren (stuk of 4) per jaar tegen wil en dank een evenement op dit plein door z’n strot geramd krijgen, en krijgt daar dan een tax compensatie voor (berekening makkelijk te maken via computermodellen).
2) Een tweede optie is om deze taxatie over heel het land op te heffen op voorhand, en openlijk en plein publique te zeggen dat de pleinen, parken, bossen en natuurgebieden voortaan “open ground” zijn voor evenementen allerlei. De taxatie zakt in ruil voor heel het land met een percentage dat overeenkomt met het onderhoud.
De privé firma’s die events organiseren, alsook de andere organisaties worden wel wettelijk verplicht deze zaken allemaal heel het jaar door te onderhouden (misschien kunnen ze samenleggen:).
De derde, slechtste optie, hebben we vandaag:
Publieke ruimte wordt onderhouden via belastingsgeld, met een taxatie van 67%, waarbij af en toe je lokale ruimte wordt afgezet met hekken zodat u er niet kan van gebruik maken. Wil je dat toch, dien je een tweede keer te betalen, bovenop je belastingen en krijg je er sowieso de drukte, overlast en wildplassers bij. De organisatoren scheppen de inkomsten, de ruimte blijft betaald door de taxbetaler, en de politici kijken rustig de andere kant op en halen “bruine enveloppes” op die ze toevallig op hun dorpel vonden waarschijnlijk.
De wildgroei aan events gaat na de corona-crisis enorme proporties aannemen, aangezien nu àlles gepermitteerd is onder het mom van de “horeca” of “cultuur” te redden.
Terwijl de echte cultuursector kapot gemaakt wordt, vernield men verder de paar publieke plekken die nog over waren waar je ”GRATIS” rust kon vinden of even kon verpozen.
deadeyes
https://deadeyes.substack.com/
of via deadeyes.be
