Ieder mens z’n situatie is anders. Da’s op zich al een moeilijk concept voor velen om te begrijpen.
Hun wereld is niet noodzakelijk dezelfde dan die van hun medemensen. Elke situatie is anders, en hoezeer je ook denkt de Albert Einstein van je buurt te zijn, meer dan waarschijnlijk ben je eerder de Jackie Lafon van de wijk.
De persoon die je in een winkelstraat haastig heen en weer zit hollen, is misschien gestresseerd om een goede reden, terwijl jij zelf tussen de vitrines van twee winkels door zit te twijfelen tussen de aankoop van iets triviaals als blauwe of groene sokken.
p-p perfecctionnissten dus
‘s Avonds zitten ze voor de TV meestal, waar ze het gevoel krijgen ingespoten als een dosis kalmeermiddel, een gevoel dat hen de indruk geeft intelligent te zijn, mee te zijn, modieus, gelukkig en vooral vermaakt. Het gevoel waarbij men “er lekker bij kan gaan zitten”, om vervolgens langzaam door herhalingsnormen en kleine nudging te worden overgenomen.
Inlevingsvermogen is bij tijden ver, maar dan ook ver te zoeken door al dit status geven aan mensen. Ze zijn perfect, ze zijn belangrijk, ze zijn de consument, de burger, de centrale pijler van de maatschappij die ècht geen seconde zonder hen kan. Tot ze worden vervangen door een robot, script of de volgende onvervangbare perfectie-zoeker met twee auto’s, een afgelikte gazon en een 4K smart-TV.
Door het gebrek aan inlevingsvermogen, de toenemende onverschilligheid en de ikke-en-de-rest-kan-stikke mentaliteit zie je dat de samenhang, de lijm van de maatschappij totaal weggebrand wordt als een stuk tropisch regenwoud.
Het moet zo snel mogelijk weg volgens de aanstuurders van dit alles, wat hen niet rechtstreeks dient, is de vijand.
Fouten zijn nefast
Wie, zoals ik, in deze maanden durende corona-tijden minder energie heeft, en zichzelf heeft opgebrand in allerlei projecten en werk, kan maar beter opletten, want de hyena’s van de perfectie zijn op pad.
Wanneer je een foutje maakt ergens, al is dat dan nog miniem, kan je rekenen op een zeer gezwinde negatieve reactie, meestal komende van achter een laptop van mensen wiens enige nut bestaat uit gedirigeerd worden.
Zelfs de perceptie van een fout, is al genoeg, om er meteen op te springen.
Want dat verhoogt hun status. Het levert hen ook mentale punten op als zelf verklaarde perfectionist, om alles op orde te hebben.
Door de corona-crisis zijn dit soort perfectie-zoekers een gigantische bende geworden, die nog gelegitimeerd worden ook door de staat (hoe kan het ook anders, de staat zit vol perfectionisten, nietwaar:).
De niet-aflatende stroom kritiek en agressieve reacties op mensen is eigenlijk een symptoom van het foute zelfbeeld bij velen.
Wanneer ik een foutje maak, is er binnen de 5 min. enkele SMS’en, een gemiste oproep en een stuk of 12 whatsapp-berichten binnen. Allemaal van mensen die denken te moeten corrigeren, of ageren, tegen een onverlaat, amokmaker en onnozelaar als ik. Want dat is het beeld: wie een kleine fout maakt, meteen een shock geven, een virtuele zweepslag van de al even virtuele in een cat-suit gehulde meesteres, als wie ze zichzelf zien (jammer genoeg meestal niet met de aangename uiterlijke kenmerken, maar des te meer gecompenseerd door hun onverschilligheid, ondoordachte argumenten en totaal gebreken aan informatie).
Wanneer je meteen op iemand springt die een fout maakt, tracht dan even na te denken over de intenties.
Iemand die om 7u05 z’n vuilnis buiten zet, of iemand die 31km/u reed in een zone dertig zijn niet vijandig. Het zijn mensen die in de letter van de wet en volgens het heilige boekje, misschien iets mis deden, maar in feite zich gewoon aan de regels willen houden en menselijk zijn, en dus fouten maken.
En ja er zijn ook mensen, de perfectie-obsessed mensen die daar dan nooit fouten in maken, nooit vermoeid zijn, altijd genoeg energie hebben en steeds perfect alles doen zoals op de reclame voorgeschreven. Als ware perfected consumenten staan ze vroeg op om te joggen, met hun smartphone aan hun arm om elke stap en elke verbrande calorie te meten, om daarna hun feilloze werkdag te beginnen en in meetings iedereen op hun fouten te wijzen, om ‘s avonds de perfecte trui te zoeken op de perfecte website om met hun perfect kapsel het schorremorrie te wijzen op al hun falen.
Wat me bij deze perfectionisten altijd stoort is de totale lafheid die ze in hun dagelijks leven ontwikkeld hebben tegenover de mensen die foute intenties hebben. De mensen die bij wijze van spreken dronken door diezelfde zone 30 vlammen aan 90 km/u of hun vuilnis gewoon in een park uitkappen achter een struik in plaats van het als een braaf burgermannetjes te trachten goed buiten te zetten op de door de staat uitgestippelde tijdstippen.
De perfectionisten zijn dan meestal nergens te bespeuren (ze zouden hun perfect gelakte nagels of perfect 5-jarigen kapsel eens kunnen kreuken, dat mag niet hoor). Ze maaien hun perfecte gazon en denken dat alles rondom hen, die 20 m die ze onder controle hebben, altijd een weerspiegeling is van hun eigen kunnen, idealisme en perfectionisme.
Een bedenking die je kan maken is dat ook Michael Jackson een perfectionist was, en intussen ook -met bezoedeld imago- naar de eeuwige jachtvelden van de halve irrelevantie is verwezen.
Perfectionisten leven dan ook in een perceptie van hun eigen superioriteit.
De inhoud primeert niet meer, langere termijn al evenmin, het draait allemaal om zelfbedrog en status.
Daar zitten ze dan in hun potsierlijke grote perfecte wagen, met lak en spiegelglans, geborsteld en veilig gezet onder een car-port. En toch vind een dikke merel die veel rotte bessen heeft gegeten een weg om heel uw perfecte voorruit onder te schijten.
Hit me with your rhytmstick
Meer schrijnend wordt het echter wanneer het niet gaat over instanties of random paljassen op straat die je aanspreken omdat je bv. geen mondmasker aan hebt. (Ja kloothommel, ik heb astma, ik had sterretjes voor m’n ogen omdat ik niet meer kon ademen, en heb daarom als een ware terrorist m’n f’ing masker 3 min. afgezet en even terug op adem gekomen… dat kon je ook weten aan het feit dat ik dat masker nog in m’n handen had.
Zelf had de fake perfectionist in kwestie z’n masker onder z’n neus aan, maar dat mocht niet deren.
Hij wandelde weg toen ik hem vertelde dat ik met plezier op z’n stontsmoel wilde stampen om hem te helpen met z’n perfectionisme. Even later gooide de perfectionist in kwestie alle Lijn-boekjes op de sporen uit frustratie. Want hij was boos omdat iemand hèm, El Perfectionista, had durven tegenspreken op ietwat agressieve manier.
Dat soort mensen zijn eigenlijk stoorzenders, niet meer dan dat.
Het wordt erger wanneer ook mensen van je familie je op deze manier beginnen behandelen.
Even een kleine vergetelheid, en je krijgt al meteen de volle laag.
Ze vergeten dat je veel doet.
Ze vergeten ook dat ze alles behalve perfect zijn zelf, zeker na paar maanden stress tijdens corona, die er zeker niet op mindert de laatste weken.
Het is denigrerend en vooral heel slopend aan’t worden voor mij persoonlijk.
Ja, ook ik heb last van stress, en ben met veel bezig, en ook ik maak fouten.
Wanneer je dan iets tracht te verklaren (in dit concrete geval was ik iets technisch vergeten waardoor iemand anders in de problemen kwam, en dat ik 5 min. nadien volledig had rechtgezet ten koste van mezelf).
Maar nee: blijven hameren, blijven zagen, blijven kritiek geven, want dan voelt men zich belangrijk, “juist” en vooral perfect. Ik snap ook echt niet waar dit allemaal vandaan blijft komen. Zijn mensen echt zo murw vanbinnen door al dat TV-gegaap? Of denken ze echt zo hard dat ze een bepaalde status hebben? Lacherig doen over een opmerking, of meteen met zoveel mogelijk mensen op een fout springen, is echt in.
Die ziekte, want dat is het, komt vooral voor bij mensen die zichzelf zien als perfectionisten. De mensen die zogezegd nooit fouten maken, en als er iets mis loopt is’t zeker en vast iets dat ze kunnen verbergen of de schuld van een ander kunnen laten lijken.
Dat klinkt ook bekend in de oren, want ons onderwijs, onze arbeidsmarkt, en ja, ook onze politiek geeft daar overal het slechte voorbeeld: perceptie is alles, ook wanneer je een perfect uitziende toog hebt met allemaal lekkere gebakjes, kan het wel een zijn dat men vergeten is om met iets anders rekening te houden dan het uitzicht, en wanneer je er dan iets koopt en het is niet te vreten mag je vooral niks zeggen. Want ze zijn perfect, … kijk maar naar onze reviews en instagram. Kijk maar naar hoe veel mensen ons leuk vinden op sociale media, kijk maar hoeveel stemmen we hebben, kijk hoeveel data.
Ik loop rond, oplettend, ik doe minder en minder voor anderen op de duur, omdat je toch altijd het deksel langst meerdere kanten op je neus krijgt.
Het leven in de dictatuur van de corona maatregelen, is zoiets als een reisje organiseren voor een hoop bejaarden: iedereen zaagt, iedereen klaagt, iedereen vind dat ge een zak zijt… maar niemand ziet dat ge de tickets regelde, betaalde, voor eten en drank zorgde en af en toe iemand helpt die slecht te been is. O-wee moest ge dan eens struikelen en toevallig even vloeken, dan ben je af.
Dan ben je niet meer perfect hun dienaar van de grootste gemene deler.
Spring vooral niet uit de band, tracht vooral niks positiefs te doen, want de grote massa zetelhang-f***s weet het allemaal beter. Met hun fake geschiedenis die uit politiek gekleurde strontboeken komt, fake filosofie (waar ze nog nooit van hun leven zelfs maar een half boek hebben over gelezen), en de 19de eeuwse houding van kolonisten in een land van minderwaardige schepsels die ze tegenover iedereen aanhouden.
En zo wordt ik stilaan het equivalent van een kapotte kabelbaan; waar je dan nog van enkele passanten te horen krijgt “waarom hangt daar nu een draad”?
Vanaf nu gaat het minimumdienst zijn voor bepaalde mensen in m’n omgeving. Na uren tijd te steken, en er dan nog kritiek en agressie voor in de plek te krijgen, moet je dan nog horen dat “gij houdt toch geen rekening met een ander hé”.
Dank u,… ge beseft niet eens hoe en wat.
Want me verantwoorden heeft ook z’n limiet bereikt. Hoe meer je zelfs met een hele uitleg af komt, hoe erger ze zich dan nog geprivilegieerd voelen ook, ze beseffen zelfs niet dat je dat met goede bedoelingen doet, om HEN iets te laten inzien en informatie te geven.
De zelfvoldaanheid gaat wat te ver. Dus nee, ik stop hier met daar nog tijd en energie in te steken.
Voor diegenen die zichzelf steevast perfectionist noemen: ge zijt een egocentrisch varken, dat niks anders doet dan de modder waarin je rondrolt hele dagen te lopen bekritiseren. Je haalt je neus op voor de stront die je net in diezelfde modder hebt gedropt en kunt alleen de indruk van de status van een hoog-edel dier hebben door eindeloos te blijven paardendressuur-achtige stappen te zetten, met vliegen aan uw snuit en 10 biggetjes aan uw tepels.
Face it, je bent niet perfect, en wanneer je perfectie zo graag wilt bereiken, kijk dan vooral naar de complete puinhoop die je achterlaat net dòòr dit te willen bereiken. Ik dans, speel en stap niet meer mee.
I’m out.
En zeker voor de mensen die tijdens de corona-crisis nu opeens hun kans zien om nog harder en meer dan anders kritiek te geven op anderen voor meestal zeer triviale dingen, … get a life. Voor iedereen is er wat veranderd. Je moet je aanpassen, begrijpen dat er business modellen om zeep zijn (al dan niet permanent), en dat je perfecte leventje misschien ook maar eens moet aanpassen. Dat betekent vaak ook dat je dingen moet laten gaan, en minder vitten op je medemens. Niet dat alles zomaar moet kunnen uiteraard. Ik ben de eerste om bepaalde totaal roekeloze mensen met slechte intenties aan te pakken, wanneer je echter rondloopt puur met de opdracht om hele dagen op elke imperfectie, spellingfout, technische vergetelheid of onvolmaaktheid te springen, dan ben je gewoon een zak die dringend eens iets mee moet maken in zijn of haar leven.
Voor mezelf, zoals gezegd, doe ik niet meer mee.
Kritiek en zever krijg je toch. Dan liever met minder moeite langst mijn kant. Dan kunnen ze heel terecht zeggen dat ik niks doe, dat het allemaal shit is, en dat het mislukt, en kan ik antwoorden “inderdaad, da’s allemaal waar, … eat a f’ing di** ja”.
deadeyes
PS: ik spell check dit niet,…
