Soms zijn kleine details, een indicatie van wat er in een samenleving of land aan de gang is. Een roltrap die blokkeert in een metrostation, een hoop sluikstort aan een schoolgebouw, of het regelmatig horen van vreemde ontploffingen in je stad.
Er zijn ook minder opvallende zaken. Eentje er van maakte ik zelf mee de voorbije maanden, en ik wil het graag delen, vooral naar de “bevoegde instanties” die dan blijkbaar allemaal naar elkaar verwijzen en nooit enig denkvermogen aan de dag leggen. Dat “denken, durven en doen” is eerder: “poen, nooit denken en indommelen”
Geen brieven
Toen ik op m’n huidige adres ging wonen (laat ons het de Schoolstraat nummer 3 noemen), moest er een “woningonderzoek” komen. Een wijkagent moest op z’n ronde even m’n woonst aandoen, om te kijken of ik er wel woonde, en alles in order was.
Hij kwam aanbellen een week na m’n verhuis en duidde aan dat ik inderdaad m’n deurbel, m’n brievenbus perfect had aangeduid met m’n naam, alsook het feit dat ik al dan niet een tandenborstel en tafel had op het adres. Tja. Je weet maar nooit tegenwoordig zekers?
Kort daarna begon ik het vermoeden te krijgen dat er iets mis was. De kaartjes die ik aankreeg van vrienden en familie kwamen wel aan, maar dat was omdat ze ze zelf in de bus waren komens stoppen.
De briefwisseling van bedrijven (een nieuwe bankkaart, een simcard …) kwamen niet aan.
Korte tijd daarna belde de wijkagent, blijkbaar kwam ook een document van de gemeente niet aan. Ze hadden het meermaals naar m’n officiele adres Schoolstraat 3, op mijn naam opgestuurd, maar het kwam onbestelbaar terug van de bpost sortering. “onbekend adres”.
De wijkagent vermoedde dat ik iets niet juist deed, of geen juiste naam op m’n bus had hangen.
Hij kwam opnieuw langst enkele dagen later, en vergewiste zich ervan dat nog steeds alles top was, ik had dus niet als een dief i de nacht m’n eigen naam van m’n eigen brievenbus getrokken... alles ok.
“Meer kan u niet doen hé” zei hij er nog lachend bij.
Kort daarna werd het minder prettig. De simcard die ik moest aankrijgen was evenmin aangekomen, m’n bankkaart kon ook niet geleverd worden op de Schoolstraat 3.
Ik bel naar de post.
Na enige pogingen een menselijk iemand aan de lijn te krijgen, helpt men me eindelijk voort. De post ging inderdaad geen brieven afleveren op dat adres, aangezien ik een “BUSnummer” nodig hebt. Wat bleek een harde vereiste te zijn om reeds bij het sorteren er zeker van te zijn dat brieven aankomen (mooi niet dus.)
De gemeente droeg blijkbaar op om voortaan (ergens begin 2019 in “sommige wijken” van Antwerpen) het verplicht te maken om busnummers in te voeren.
Dat men ‘zo goed mogelijk’ de post zou afleveren, een van DE kerntaken van eender welke post, was hen ontgaan.
Mijn adres was dus niet Schoolstraat 3, maar Schoolstraat 3 / 1 (eerste verdieping). “Maar vraag dit vooral na bij de gemeente, want wij gebruiken de busnummers die ze zelf aanduiden in hun eigen databank”.
Dat zinnetje wees me er op dat men het niet heel zeker wist. Er was met andere woorden weer evenveel communicatie en overleg aan voorafgegaan dan gewoonlijk in dit land: nul.
Wanneer er dus een postbode een brief in z’n handen heeft voor schoolstraat 3, en daar zijn drie brievenbussen aanwezig met Jan Jannsens, Peter Pan en Sarah Van der Elst, dan is men blijkbaar niet in staat deze brief bij de juiste persoon in de bus te stoppen!?
Meer nog… dit heeft al een EEUW zo gewerkt. Maar ja, vroeger ging alles nog met mensen, papier en te voet… da’s niet meer van deze tijd. Je moet databanken hebben onderbetaalde mensen en regeltjes die nergens op slaan, het is immers 2019.
Je stuurt naar een bestaand adres een brief,… en deze brief wordt dan gewoon in de brievenbus OP NAAM gestopt, of toch zo ging dat vroeger.
“Neen, dat is niet meer zo, we MOETEN een brievenbusnummers hebben want dat is zo opgedragen door de gemeente” was het antwoord. De persoon zei er nog bij “we doen dat niet om u te pesten hoor, want sommige mensen denken dat”.
“Wat is dan volgens u een correct busnummer? Want mijn officiële adres is Schoolstraat nr 3 zonder meer. Zo staat dat ook op m’n e-id.
“Da’s nummer 1, 2 en 3 bij u op dat adres”
“Ok”.
In Keulen donderen
Ik bel naar de gemeente, … waar men nog nooit gehoord heeft van busnummers of de regels daaromtrent blijkbaar. Het officiële adres is hetgeen u moet gebruiken.
Ok, welke busnummer is er dan?
Geen busnummer, maar wel een WONINGNUMMER, en voor u, op de 1ste verdieping van Schoolstraat 3, is dat: 101 !
‘OK, maar waarom heeft de post dan enkel 1,2 of 3 als busnummer en niet jullie nummering?’
“Dat weten we niet.”
“Waarom sturen jullie dan zelf brieven naar mij met Schoolstraat 3 als adres?”
“Dat weten we niet”
Uiteraard niet,… want er is door onze politici en hun diensten, NUL komma NUL overleg geweest over de invoering van deze maatregel.
Ik loop bij de politie van deze zone langst.
Met de eenvoudige vraag wat m’n busnummer is voor m’n officieel adres.
Tot mijn verbazing, hanteert men daar een àndere databank: m’n busnummer voor schoolstraat 3 is 200, 201 of 202 — ga er maar bij staan!
Ik lach. Ik vraag of dit een verborgen camera grap is… neen, er zijn blijkbaar geen regels over busnummers,… MAAR je moet er wel één hebben!! (de abnormale paranoia voor mensen die een verkeerde domicilie opgeven is nu zo ver gevorderd, dat je zelfs je eigen busnummer niet meer te pakken krijgt).
De oenen, morons, en kwieten met het verstand van een kuiken die deze regel invoerden, mogen ze voor mijn part naar een andere planeet schieten… met al mijn niet-bestelde brieven er bij.
Daarop liet ik enkele mensen een test doen: een paar enveloppen met verschillende adressen werden naar mij opgestuurd:
Eentje zonder busnummer, eentje met BUS 1, dan een met BUS 2, BUS 101, BUS 201 en ja zelfs een met “1e verdiep”
Tot nu toe, we zijn 2 dagen verder, is er enkel nog maar eentje aangekomen met “BUS 2" als adres.
Eens ik als belastingbetalende burger heb uitgevist welk m’n postadres is, kan ik de bank, provider enz…. inlichten.
Het strafste van allemaal?
De provider, die de installatie van m’n internetconnectie hier ZELF heeft uitgevoerd, … die zullen toch wel het correcte adres hebben niet?
“Eens kijken… u bent op Schoolstraat 301 mijnheer.”
“Dat is niet mijn adres”
“Neen, wij leveren dat per bus nummer… “
“Er is hier geen busnummer”
“Neen, BUS nummer, de bekabeling, dien uitgang? Dat noemen wij een BUS é meneer… dus die kabels dat zijn eigenlijk onze uitgangen, bussen.”
“Ok ik begrijp het. En ik zit dus op bus 301”
“Ja”
“En naar waar stuurt ge m’n post dan op papier? Wat is het facturatieadres?
“Da’s op de Schoolstraat 3”
“Kunt ge daar Schoolstraat 3, bus 2 van maken want anders komt al mijn post niet aan!?”
Waarna de man iets probeerde op z’n computer…. (ik wist het antwoord al, want ik had het zelf ook al proberen aanpassen, nooit naar een helpdesk bellen als je ze zelf niet kan helpen).
“Nee dat gaat niet, want wij werken met de straat lijsten van de GEMEENTE!!!! (HAHAHAHHA)
… en dààr staat op dat er geen busnummer nodig is op uw adres”.
Dus Schoolstraat 3, maar de simcard die jullie opstuurden is nu al drie keer terug gekomen als zijnde “onbestelbaar”!?
“Ja… eh… ik zal’t proberen te laten aanpassen hiere. Want busnummers kunnen raar zijn hé.”
“Tell me about it dude.”
Ik heb het inmiddels opgegeven m’n “juiste” busnummer te pakken te krijgen.
Wat aan komt, komt aan… wat niet aan komt, daar mogen ze voor mijn part meteen een mooi pakketje van maken en samen met al die andere brieven van al die mensen die ze met hun databank-aanpak aan’t pesten zijn, voor de deur gooien van onze minister van Telecommunicatie… welke klojo dat ook moge wezen, of ineens voor de deur van Bart de Wever, die z’n busnummer zal wel kloppen denk ik.
Tip voor wie in Antwerpen woont: contacteer uw gemeente, en vraag wat uw busnummer is :) Wanneer we dat met genoeg mensen doen, gaan ze misschien hun hersenen eens in gang zetten.
deadeyes
