Wanneer je er, los van alle TV propaganda van de Van Thillo mensen, nuchter naar kijkt, is Antwerpen een beetje een testgebied voor dat onafhankelijke Vlaanderen waar onze geel-zwarte medemensen zo van dromen. Of nee correctie, waar vooral hun geldschieters zo van dromen.
Dat zogenaamd onafhankelijke Vlaanderen moet ik zeggen. Je kan ten eerste moeilijk onafhankelijk worden wanneer je per definitie al uitverkocht bent aan vooral Nederland en Amerika. Maar ok… da’s makro-economie en dat telt niet mee voor Vlamingen.
Deze regio mag van wel naar een gebied in het Westen van België zijn vernoemd, waar ooit de mensen tegen de noeste Noordzee aanschurkten om in weer en wind bieten te planten en slijkvissen te vangen, … het is verder niet meer dan een kunstmatige constructie. Net zoals België, Nederland, Japan, en Israël. Elk land is per definitie kunstmatig, vermits de grenzen enkel maar een lijn zijn tussen wie waar woont, en aan wie tax moet ophoesten onder welke regels. De rest is window-dressing, met domme liedjes, vlaggen en een fake soort samenhorigheid.
Antwerpen is een beetje een testgebied binnen dat “onafhankelijke” Vlaanderen, een voorbereiding. Waar vlaggenzwaaiers, en mensen die denken dat ze meer centen gaan verdienen zonder die verfoeilijke Walen, zich van hun beste kant laten zien inzake bestuur.
Al is het denk ik een kleine minderheid die ècht geloven dat er veel gaat verbeteren. De leiders die we hebben in de Vlaamse regio, zijn niet bepaald mensen die ik zonder dat er overzicht en transparantie* is, iets wil zien beslissen. In tegendeel, laat deze bende liefst nooit alleen beslissen over wat dan ook, ik vertrouw ze zelf niet om m’n colaatje twee minuten vast te houden, want dan is’t gegarandeerd leeggedronken wanneer ik het terug krijg.
Paradoxaal genoeg is de burgemeester van “Testzone” Antwerpen, aan de macht gekomen door 10 jaar aan een stuk af te geven op Socialisme, Communisme, sociaal-Liberalisme, en alles dat nog maar enigszins naar sociaal-voelend rook van verre of nabij.
Antwerpen zou anders worden onder hem, harder, steviger, meer militair en met een niets-is-gratis mentaliteit van een harde rechtse tante.
Ze spreken om deze boodschap bij te zetten bij de PR-afdeling van N-VA dan ook graag in militaire termen, ook al zouden hun eigen mandatarissen niet eens 1000m kunnen lopen in volle gevechtsuitrusting, en vervolgens in de modder vast te komen zitten omdat ze meer aan’t tweeten zijn dan te kijken waar ze stappen.
De taal van “strijden” en “opkuisen”… van “Sterke Jan” enzovoorts dus.
Kameraad Bart
Het is dan ook verbazingwekkend dat in de stad die zo’n beetje als breekijzer zou gaan fungeren in de N-Va strategie, de burgervader meer en meer weg heeft van een klassieke Sovjetleider.
Een ware hoofdman van een partij, die op een kleine kliek na niet veel rekenschap te geven heeft. De leider van het volk, de uitverkoren sterke, stoere steun en toeverlaat van de bevolking, kan vanop het balkon van z’n paleis (‘t Schoon verdiep) z’n arme volk toespreken (een meute die in zijn geval vooral zal bestaan aan cruise-toeristen en mensen uit z’n partij die waarschijnlijk achtereen zelfs geld moeten gaan uitdelen om nog volk genoeg bijelkaar te krijgen).
Met z’n geniale voorstellen en ellenlange monologen heeft hij helemaal iets weg van het genie van de Carpaten.
Op TV krijgt hij enorm veel tijd om zonder tegenspraak aan één stuk door voort te malen over onderwerpen die meestal kant nog wal raken, of aan elkaar hangen met leugens en halve waarheden…teneinde z’n punt te maken aan de ca 1,5 miljoen TV gapers die hij blijft bespelen.
Bart z’n stad is van ‘Antwerpen’, naar een soort mini-Leningrad verworden in een mum van tijd, inclusief militaire patrouilles, overvolle trams en lege winkels.
(als Slappe Jan Jambon boutades mag brengen, dan mag ik dat ook).
Voor de mensen die niet in dit afgebakende gebied Antwerpen wonen (vroeger ook wel eens ‘t Stad genoemd), toch een paar voorbeelden:
Onder Kameraad Bart is onze infrastructuur één voor een opgekocht, of ingenomen door “event” organisatoren. De partijvlaggen van de USSR zijn dan wel niet meer van deze tijd, toch organiseert men met de regelmaat van de klok dom vertier om een zo groot mogelijk publiek geld uit de zak te kloppen, en tegelijk de nodige afleiding te geven.
Grote manifestaties die het domme sovjetvolk, de HLN-lezende arbeider en proletariërs aller landen moeten plezieren, of eerder afleiden.
Elk park, plein, straat of braakliggend terrein werd in snel tempo opgeslokt om er pop-up bars, food-truck festivals of muziekfestivals te organiseren.
Zo ontstond een stuk pretpark voor de lokale bevolking, maar vooral voor de toeristen uiteindelijk. Men zou een pizza-hut openen in het Rubenshuis moest men durven.
Want de lokale economie is blijkbaar enkel voor de partij-bonzen en hun kliek echt winstgevend genoeg, voor de rest doet men alsof de koffers leeg zijn en de uitverkoop de enige manier is.
De industrie, die welig tiert met 3 nieuwe plastiekfabrieken en nog meer die ingepland worden, gaat meer vervuiling over deze stad spuien, maar da’s niet erg: we hebben een optreden van een boysband op de Groenplaats, of een kraam met slow-cooking “chicken” (kip voor de Vlamingen) of een fake-chocolatier die wat chocolade als een fonteintje laat opspuiten voor de boeren.
Deze toeristen worden aangeleverd om de bevolking toch nog ook wat ‘service’ jobs te geven ook. Voornamelijk in de locale horeca en prulwinkeltjes (toevallig allemaal ook in Nederlandse handen, net als een groot deel van de haven…).
De grote Kameraden moeten immers genoeg inkomsten genereren voor hun zogenaamd falende economie. “Real dollarhs”.
Dat systematische tekort op de begroting is ook een handelsmerk van Sovjet-Antwerpen onder N-VA kameraadski Bart.
Waar men aan de proletariërs verkoopt via de PR-kanalen en de nieuwe Pravda (ook wel HLN genoemd) dat het hééél erg slecht gaat met de economie. Meestal terwijl ze zelf meer en meer miljardairs onder hun geldschieters tellen, en zelf in kastelen wonen. De Sovjet-partijtop had ook die neiging.
Het gevolg was dan ook een enorme besparing in de diensten die de Sovjet-Antwerpenaren konden gebruiken. Minder loketten open, minder openingsuren, maar ook kleinere zaken die systematisch het moeilijk werd gemaakt met allerlei regels of straatwerken… om dan later voor een prikkie opgekocht te worden en op te gaan in één groot bedrijf (‘t is misschien geen staatsbedrijf dat alle kleintjes overneemt, zoals in de echte USSR, maar het scheelt niet veel wanneer elke politieker z’n familie deze bedrijven eigenlijk bezit). Het volstaat om te kijken wie de eigenaars zijn van sommige firma’s en je ziet dat we zeker in Antwerpen stilaan in een plan-economie zitten. Zeker wanneer ook de banken mee “plannen” en berekenen hoeveel van een bepaalde soort zaken er mogen zijn in een wijk. Op die manier stuur je alles naar waar je wil uiteraard.
Om de uitgaven te laten blijven ronddraaien, werden er, net als in de USSR ook grote infrastructuurwerken aangevat. Een oude truuk die altijd voordelig uitdraait voor de betonfabrikanten en hun kornuiten.
Een ring rond de stad bij voorbeeld, die niet echt rond is, en ook niet rond de stad is, maar ach, wat maakt het nog uit in het post-truth tijdperk waar perceptie realiteit werd op zovele vlakken.
Of infrastructuurwerken om snel-snel alle bruggen rond Antwerpen te verhogen met een paar meter,… “zomaar” (in realiteit was dit een deal om grotere schepen met Schaliegas (the Spice Melange;) te kunnen laten doorvaren tot aan de nieuwe ineos-fabrieken van Jimmy, vervuilpaus Ratcliffe. De man waar Kameraad Bart graag mee op de foto ging, na het toestoppen van enkele miljoenen euro’s.
Intussen is Kameraad Bart alles wat de klok slaat op z’n twee partijkanalen op TV. Een kanaal dat brengt wat hij wil omdat ze dat graag doen, het andere kanaal omdat ze niet anders meer kunnen. De propaganda gaat soms erg ver, zoals het verheerlijken van bedenkelijke schimmige figuren die thuishoren in een dorpscafé aan de toog, of uitgerangeerde onfrisse sportvedetten uit de jaren ’80 die hun vuile woorden nog eens mogen komen bezigen om nog wat lachers op hun hand te krijgen. De cijfers en zelfs historische achtergronden van sommige feiten worden vakkundig herschreven, tot zelfs de “juiste” regime-geschiedenisboeken toe die in de bibliotheek worden in de plek geplaatst van echte geschiedenisboeken. (een N-VA’er als auteur, via hun eigen partij-orgaan is makkelijk, aangezien het dan enkel de gekleurde eigen hoofdredactie passeert… da’s ook te zien aan de ontelbare fouten in zulke boeken). Of de NVa’er als ‘beveiligingsadviseur’, waarbij een KMO’er met een computerfirma opeens tot N-VA “specialist” wordt verheven en zelfs mee mag op handelsmissie. Waar men dan in de media niet mag bij vertellen dat hij ook een partij mandataris is, omdat dan de boertjes en de partijleden misschien door zouden hebben wat voor beslissingen er worden gemaakt door over het paard getilde kleine KMO’ers die enkel voor hun eigen buidel rijden en niets in zitten met onze veiligheid.
De N-VA’ers zitten overal, omdat Kameraad Bart z’n mannetjes nodig heeft.
De Gulags zijn ook terug in Antwerpen onder Kameraad Bart, waarbij de “mindere mensen” systematische uit de voor toeristen voorbehouden gebieden worden geduwd, geweerd of gezet … en terecht komen in de grijze, oude, grote blokken van dezelfde 2 grote bouwheren (gelinkt aan het regime) Hier en daar zijn er dan ook nieuwe blokken bij gekomen, in randgemeentes als Merksem, Deurne, Borgerhout, Hoboken, … daar kan men dan aanschuiven, net als in de Sovjet-tijd, bij den 2 “bakkers” (opwarm-plekken voor industrieel nep-brood). Een gemeente met 50000 inwoners en een handje vol handelszaken is een mooi voorbeeld van Sovjet-plan economie.
Maar dan in’t Westen… in Vlaanderen.
… laatst zag ik nog een rij tot buiten bij een bakkerij, waar ruim 30 sjofel aangeklede proletariërs moesten aanschuiven in de kou om aan brood te geraken. Dank u Kameraad Bart, uw visie, uw regime zorgt er voor dat steeds minder aanbod voor steeds meer mensen moet dienen, al lijkt het alsof u daar zelf niets mee te maken hebt. U bent een rivier voor uw volk :)
Maar het is wel zo,… Uiteraard heeft grote Kameraad Bart niet zelf beslist om zulks te organiseren, maar hij speelt wel een coördinerende rol zo lijkt het.
In zulke Gulag van Antwerpen, mag je dan ook 40min. op een bus staan wachten, of gokken dat je trams vandaag eens rijden. Want het bedrijf dat dit allemaal op rolletjes liet lopen werd zonder geld gezet. Net als de volksfestivals, kunstenaars, culturele sector, zorg… of alles dat nog écht waarde had. Het wordt allemaal opgeslokt, en mediatiek / commercieel gemaakt wanneer het bij de kliek kan horen, al het andere wordt weggeveegd.
Je moet in Sovjet Antwerpen dan ook aanschuiven voor zowat àlles.
Kameraad Bart houdt van aanschuivend klootjesvolk... wie aan schuift, denkt niet na. Da’s zoals in een pretpark, voor 50 sec. op een roetjsbaan, staan ze een uur aan te schuiven. Klootjesvolk vindt dat fijn, zo weet Kameraad Bart.
Ze schuiven dan ook aan bij de bakker, bij de beenhouwer, bij de Post (voor hun brolpakjes), maar ook aan de kassa van de discount-winkel, op de “ring” in hun tax-koe wagentjes die mooi moeten blinken, maar evengoed bij de spoedafdeling van het ziekenhuis.
Tracht in Sovjet-Antwerpen ook niet naar een huisdokter op zoek te gaan.
Want dat is enkel wanneer je familie kent die reeds “klant” mogen zijn bij zulke dokters (of achtereen de juiste gele partijkaart laten zien?).
Want in Sovjet-Antwerpen onder Kameraad Bart moet je voor alles “iemand van de partij” kennen weldra.
Zelfs om gewoon patiënt te mogen zijn in een van de vele elitaire huisartsenpraktijken die voor de elite dienen.
Ik zelf heb 4 “sollicitiatiebrieven” gestuurd naar dokters en krijg overal te horen dat men geen nieuwe patiënten wil aannemen.
Dat hadden ze beter voor elkaar in Moskou denk ik…
De truuk om onderdelen van een werkende roltrap, in een niet-werkende roltrap in toeristisch gebied te gaan stoppen, is echter wel overgenomen van de USSR denk ik. Zei het dan maanden trager in uitvoering, het blijven Vlamingen hé, alles gaat wat trager hier, zelfs roofbouw plegen op uw eigen infrastructuur.
Want we zijn naar het niveau gezakt waarbij men ook eigen patrimonium uithoert en uithuurt (handelsbeurs, Groenplaats, ‘t Steen) aan foute organisaties maar tegelijk wel durft beweren pro-Vlaanderen te zijn.
Bart is niet Vlaams. Bart is een uitverkoop-Sovjet, die zelfs de Kathedraal in een gigantische rollercoasters zou veranderen moest het poen en macht opleveren, maar intussen wel me de fake Vlaamse vlag staat te zwaaien.
(Nationalisme is trouwens niets meer dan een verkoopsargument geworden)
Maar Kameraad Bart wil meer, en de proletariërs vaker laten aanschuiven is daar een onderdeel van … de kameraden van N-Va gaan beslissen naar welke school uw kind gaat (kamperen is ook aanschuiven en word zelfs als een badge-of-honor gezien door de vlaggenmensen).
Of… met een wachtsysteem, want aanschuiven kan ook digitaal.
Nog even en je moet reserveren om je huisvuil te mogen wegbrengen naar een containerpark (en er nog voor betalen ook, uiteraard).
Je schuift hier dan ook aan voor àlles.
De kameraden gaan ook beslissen waar en wanneer u een deel van uw taxgeld terugkrijgt,.. vooral elke centiem intrest en opbrengst moet de Sovjet staatskas innen voor ze het terug uitkeren aan de boer.
De kameraden willen ook uw vingerafdruk, uw iris-scan, uw doen en laten volgen met duizenden camera’s,… en ook de stand van uw rekeningen weten. Want de honger tot meer Sovjet-regime-structuren houdt nooit op.
Intussen doen ze de ene na de andere louche deal, in dure restaurants, met vriend en vijand. Kameraad Bart lacht breed naar de camera.
En de Antwerpenaar die in dit testgebied leeft?
Die ergert zich vanuit z’n grijze gebouw dood aan alles dat fout gaat. Van vreemdelingen tot sluikstort, van slecht werkend openbaar vervoer tot rotprogramma’s op TV.
Die TV trouwens, kwam via een kabelnetwerk waar deze proletariër onder andere al 3 keer voor betaalde: eerst onder de intercommunales, en daarna werd dat verkocht, en kreeg niemand van het publiek daar geld voor terug… zo kan ik ook bedrijven oprichten van een paar miljard: betaal voor de infrastructuur beste burgers, daarna verkopen we het aan Liberty Global, en dat geld gaat *poof* in rook op.
Waarna u huur en abonnementen en onderhoud mag betalen aan de Amerikanen. Mooi gezien van die paar personen die daar vele centjes op hun bil mee hebben geslagen denk ik…. Kameraad Bart weet echter raad: meer privatiseren. Meer saboteren… zodat zijn kliek en zijn imperium enkel groeit.
Maar dat trekt de proletariër zich niet aan… hij en zij gaan naar het werk, scrollen door hun facebook en HLN pagina’s op de smartphone terwijl ze 35 min. wachten op een tram die niet gaat komen. Ze sparen voor de volgende ikea-kast of reis naar een ander gebied waar het ook uitverkocht is; waar ze dan zelf prul gaan kopen.
Wanneer het Sportpaleis maar elk weekend tienduizenden mensen trekt voor LiveNation, wanneer de eetkraampjes rommel kunnen slijten is Kameraad Bart tevreden,… wanneer Jim Ratcliffe z’n fabrieken met criminele vervuiling maar kan blijven bouwen in Vlaanderen is alles dik in orde, leve vlaanderen! Want daar draait het echt om beste Vlaming, geld en macht voor de industriebonzen die nul verantwoordelijkheid willen nemen. N-Va kiest vooral de kant van deze criminele topverdieners, die hun winsten van het volgende kwartaal willen halen en verder over lijken gaan (ook dat van u!).
Antwerpen is een testgebied.
De rest van wat u “Vlaanderen” bent gaan noemen zal volgen… want het rijk van Kameraad Bart kan enkel blijven bestaan als het meer en meer partij-aasgieren vette postjes, en huizen kan geven (waar de Sovjets eerder voor om-ter grootste pet gingen).
N-VA is in dat opzicht identiek aan de communisten van de vroegere USSR of Roemenië. Ze slokken al uw geld op, nemen uw vrijheid en patrimonium af, en geven het aan hun vrienden (desnoods via een omweg).
Of die vrienden nu een militaire bontmuts op hebben en stiekem in een kasteel wonen, of die vrienden nu hun (door ons betaalde) kunstcollectie tentoon komen stellen in een museum waar nog meer toeristen naar toe gelokt kunnen worden… het principe blijft identiek.
Crony-capitalisme, plan-economie en communisme… zijn allemaal broertjes van elkaar. En dat weet Bart maar al te goed.
Kameraad Bart kijkt mee, en ziet dat het goed is.
twitter: deadeyes
*transparantie : iets waarbij de burger inzicht krijgt in de boekhouding en beslissingsvorming rond bepaalde thema’s… iets waar Bart de Wever niet bepaald in uitblinkt. zie Landinvest
