Steek uw Pink Floyd-cover in uw gat

Een klaagschrift tegen de moderne provo’s

deadeyes
10 min readMay 23, 2020

Deze blogpost is gericht aan iedereen die het nodig vind om de aandachtshoer te spelen tijdens de lockdown. Mogen er in betere tijden, enige represailles komen tegen het scum dat van deze gelegenheid misbruik maakt om zichzelf te profileren, en vooral te irriteren.

“Ma‘t is voor de zorg menier”

Wat ooit begon als een goedbedoeld moment om rond 20u. de zorg te ondersteunen met een applausje uit het raam, is inmiddels een beetje ontspoort.
Allereerst is het op zich al absurd om uit je raam te applaudiseren om een hele sector te steunen, zeker wanneer 55% van de mensen in dit land voor vernielzuchtige partijen stemmen die niets anders doen dan net diezelfde zorg afbreken, uitverkopen of kapot besparen.
Uit je raam hangen als blijk van appreciatie kan dan wel je geweten sussen, in realiteit helpt het geen zak, … meer nog, de mensen voor wie je applaudisseert zitten veelal gewoon thuis zelf, omdat ze enkel op de allerdrukste momenten worden opgeroepen en de ziekenhuizen verder zo goed als leeg zijn, op enkele zeer dingende zaken na.

Maar goedbedoelde initiatieven zijn natuurlijk altijd welkom. Waarom niet, even in je handen klappen voor de zorg en daar iets bij roepen of spelen, why not.

Maar toen… toen kwamen de hippies, de aandachtzoekers en de zatlappen, om het concept even tot z’n limieten te testen. Want zo zitten hippies nu eenmaal in elkaar. Ze provoceren graag, gaan steeds verder en verder in hun veelal egocentische manier van tegen de wereld aankijken, iets dat ze net zo lang, en net zo hard doen tot er mensen klagen.

Breathe

Ik hoor dat er vele mensen zulke muzikale exhibitionisten in hun buurt hebben wonen. Mensen die eerst bij het 20u “voor de zorg” moment even een muziekje speelden. Altijd, maar dan ook àltijd zijn er dan van die uitgemergelde types bij die dan hun gitaar bovenhalen, en niet kunnen stoppen.
Akkoord, je hebt je 15 minutes of fame gehad, je hebt vanuit je raam even een nummer getokkeld,… iedereen heeft geklapt in de handjes en gedaan alsof je goed kunt spelen en zingen (mensen kunnen ook niet echt ontsnappen dus gaan even mee met je muzikaal gedoe).

De gewone mensen later het daar bij, en gaan na 15 min. terug in huis iets nuttigs doen, of TV staren of elkaar eens een flinke beurt geven… maar hippies, neen, hippies gaan door.
Ze nemen hun gitaar, nemen er een rare sigaret bij en gaan dan langer spelen.
Want het excuus is daar: “voor de zorg”.
In feite gaat het helemààl daar niet om. Hippies geven geen ZAK om de zorg, in tegendeel, ze willen niet liever dan dat alles mis loopt en mensen in de ellende zitten, zodat ze in dezelfde val trappen dan zij: lekker pluk-de-dag leven en vooral het voor anderen nog erger maken.

In mijn buurt woont er dus zo’n persoon. Hij had er na 2 weken voor de zorg applaudisseren dan ook niet beter op gevonden dan met z’n gitaar vlak voor de deur van z’n woning post te vatten, hierbij geholpen door een paar bedradingen en een versterker. Want ja, wanneer je de buurt wil laten kennismaken met uw compleet gebrek aan talent, moet je dat uiteraard ook versterken, zodat ook de mensen 400m verder er van MOETEN genieten.
Het unplugged-gaan zit er meestal niet in bij attentie-hoeren en hippies, want ze teren op deze passieve vorm van indringen in je leven. Ze weten maar al te goed dat ze nu in de lockdown net iets verder kunnen gaan dan gewoonlijk, en net iets meer mogen.
Hippies zijn dan ook als fruitvliegen; laat je ook maar 1 stukje fruit liggen in je keuken of een open vuilnisbak en er zitten er binnen de kortste keren honderden.

Na het inpluggen van z’n gitaar, kwam ook z’n side-kick, ik vermoed z’n vrouw of broer, het valt moeilijk op te maken vanop afstand, maar in ieder geval mag deze persoon mee doen door middel van het schudden met cymbalen, ongetwijfeld een enorme opgave, gezien de halfdronken danspasjes die het schepsel daarbij bezigt.

Daarna begon hij z’n ongevraagd opdringerig “concert”… eerst een paar nummers die me van verre bekend in de oren klonk, waarna hij een uur doorging met de meest vreselijkste bagger ooit. Ik heb in m’n leven al heel wat bar, maar dan ook barslechte muziek moeten slikken, zelfs op concerten waar ik er voor betaalde. Maar dit kwam echt zonder moeite in de top-3, en dat wil iets zeggen.
De zanger in kwestie, duidelijk iemand die in normale omstandigheden hoogstens 10 man publiek weet bij elkaar te krijgen, waarvan 8 man familie en 2 man betalende toeschouwers, imiteert een rauwe doorwinterde rock’n roll stem. Imiteert moet ik dus benadrukken hier, want hij lijkt eerder op het personage uit Deliverance terwijl hij een varkentje moet nadoen tijdens de verkrachtingsscène. Z’n grote voorbeeld zal wel weer “Arno” ofzo zijn, maar dan zonder talent, goeie stem, imago, een interessant leven en uitstraling.

Het nummer “Breathe” van Pink Floyd was ook aan muzikaal vandalisme toe zo te horen. Ik ben sowieso al geen fan van die band, maar het makke ijle nummer dat het is, werd dan ook daarbovenop nog op z’n hippies volledig verkracht, met z’n nep-rauwe stem er bovenop, terwijl dat nummer net een meer zachtere zang vraagt moest ge moeite doen, en talent hebben.

Hij bleef het nummer in wat hij ongetwijfeld zijn interpretatie noemt, brengen, zelfs aangespoelde zieke zeehonden met plastiek in hun maag zijn nog meer toonvast, terwijl hij z’n bezopen schrale nasale stem ook nog eens door een micro liet uitkwelen over heel de buurt met z’n bindteksten als “jaja en dan een volgd nummerke”. F off gast. Je bent zelfs geen Arno van den Aldi.

Hij ging verder “Di-ig a hoooool … and fohgeeet te suuuun” iets dat me altijd zal bijblijven als een soort naald die in m’n brein prikte. Hoe kan je, zelfs als ge van die muziek houdt, er van uit gaan dat ge dit kunt brengen? Dude? Komaan.

Enige kennis van de Engelse taal ontbreekt ook compleet en wat voor een gitaar-solo moest doorgaan was dan ook nog eens een door merg en been gaande marteling, geheel in lijn met zijn zangtalent. Het trok het op niets.
Ik heb van m’n leven nog nooit gitaar gespeeld, maar ik wed dat na 2 weken oefenen, ik dit simpel akkoord beter speel dan die rioolrat met een hoedje op.
Ik durf daar een fles River-cola op wedden. Fuck

M’n dochter kon niet slapen van de takkeherrie, en zelfs een noise-cancelling headphone bracht slechts gedeeltelijk soelaas tegen deze “dictatuur van de toffe mensen”.
Hij liet ook een nummer van “Melanie” passeren, iemand die ooit eens op Woodstock bekend werd, en er zestig jaar geleden misschien wel frist uitzag, maar ook toen al een vreselijke kraakstem had. Uiteraard mocht zulks niet ontbreken in het oeuvre van deze nasale kutstem met twee benen.

Het systeem dat deze mensen hanteren is eigenlijk heel simpel: irriteer, op een passieve manier, net binnen de lijntjes van de wet, en ga dan stelselmatig verder, en verder en verder…. want ze stoppen pas als er een steen tegen hun bakkes vliegt bij wijze van spreke. Dit soort volk is even erg dan neo-nazi’s in alle opzichten, ze mogen dan wel minder actief overkomen als haatdragers, ze zijn qua impact zeker niet te onderschatten.

Na ook covers van Deep Purple en een paar ongelofelijk slecht gitaarsolo’s, was het gedaan…94 min. … da’s lang. Da’s ERG lang om naar muziek te moeten luisteren die je niet alleen saai, en slecht vindt zelf, maar ook nog eens wordt gebracht op een bijna beledigende manier (of is dit een parodie?).

Dat Pink Floyd niet m’n favoriete muziek is, evenmin als The Doors, is hier van geen tel, want hoezeer ik deze bands ook niet te pruimen vind, ik kan niet ontkennen dat deze goede muzikanten waren en binnen hun genre erg goed zijn, om niet te zeggen de top.
Dat betekent nog niet dat een halfdronken muzikant op teensletsen, die twee akkoorden kan tokkelen op z’n op de kermis gewonnen gitaar, zulke nummers kan genietbaar maken. Zeker wanneer ik, en bij uitbreiding de hele buurt, niet om heb gevraagd.

Play Slayer

De dag erna, van’t zelfde: de hippie had echter ‘success’ gezien in de 10 toevallige passanten die buiten stonden te kijken naar z’n tamboerskostuum en z’n eigen sfeertje dat’m meebracht… Wat is dat ook met hippies die altijd “hun eigen sfeertje” moeten meebrengen? Met de gekke hoedjes, kostuums en allerlei andere rand-versiersels om zo te doen alsof ze “fun” en anders zijn.
F-it, ge zijt niet anders, ge zijt niet speciaal,… uw sfeertje dat ge meebrengt suckt aan alle kanten en trekt alleen andere hippies aan die nog minder talent en ballen hebben dan gij zelf, als dat al mogelijk is.
F-ck of you sich f*cks: ge hindert, ge kunt niks, en ge zijt puur uit egoïsme (EIGENBELANG! om het met indegloria te zeggen) een hele buurt als repetitielokaal aan’ misbruiken, en ge WEET het.

De weken gaan voorbij, want voor wie denkt dat ik “intolerant” ben: ik heb dit nu al 3 weken elke dag uitgehouden, zondagen, dinsdagen… eender wanneer begint de stronthippie om 20u te “spelen” en stopt hij ergens rond 21u30. Dan zegt hij in de micro “dank u, dank u en tot morgen”. A — hole. Dat andere mensen op dat moment aan’t schrijven, studeren, leren zijn, of misschien wel aan’t rusten in de paar weinige vrije uren die ze hebben daar vegen stronthippies totaal hun met krantenpapier afgeveegde kont aan.

Moest ik echt intolerant zijn (of moesten we in een eerlijkere maatschappij leven) dan zou ik de man één keer hebben aangesproken, en vervolgens, moest zou volharden in het blijven provoceren en hinderen (want dat is het), een welgemikte steen op z’n grijze, van weed uitgedroogde smoel gooien… of nog beter: z’n micro afpakken en hem er mee slaan op het ritme van “California Dreamin’” zodat ook daar de hele buurt van kan meegenieten. Z’n miezerig clubje dat als achtergrondkoortje dienstdoet, mag dan gillen wat ze willen, bende morons. Hebben die trouwens niks beters te doen dat met een panfluit op straat te staan spelen ELKE dag?

Maar helaas.
Hippies zijn als fruitvliegen, en momenteel, tijdens het schrijven van dit stuk staan er al een stuk of VIJF deel te nemen aan hun Borgerhoutversie van Woodstock.
De ‘zanger’ van dienst in z’n tamboerijnsoutfit dan z’n cymbalenpersoon, en dan enkele mensen met panfluit, trommeltje en een mij onbekend instrument dat een schel geluid maakt en waarschijnlijk in z’n aars zou passen als ge goed duwt en daarna nog steeds hetzelfde geluid zou produceren.
Ik vermoed zwaar dat er binnen in hun huis waar ze voor staan te spelen, het vol planten, honden en leeggoed staat, waarschijnlijk zijn er nog mensen aanwezig daar, maar die waren waarschijnlijk te stoned om enige muzikaal talent ten berde te brengen. Dat komt ongetwijfeld nog, eens ze hun blokfluit, castagnettes of triangel terugvinden. “Eej Regenboog, de Mutsi heef z’n triangel teruggevongdeneej”
“Ah goe, dan kan’m meedoen on de concerte vor de zorg”.
Fu — you all.

Op zulke momenten zou ik graag vlak naast dit soort getesem wonen.
Ik zou dan een volledig album spelen van Winterkälte, Mono No Aware en Combichrist … dan kom je ook aan dik 90 min. “Maar geen nood,…. ‘t is voor de zorg eej menier… ik speel industrial voor de zorg”
Terwijl ik een pintje drinken en met twee versterkers en 4 grote boxen mijn muziek op heel de buurt loslaat. Slayer en Carcass als toetje.
Ik zou ook exact om 20u beginnen spelen, net als de stronthippies, en stoppen wanneer de bende met hun geklingel stopt.
Wanneer er politie zou gebeld worden (en reken maar van wel, want de ene lawaaihinder is de andere niet), dan zou ik zeggen “ik doe dat ook voor de zorg hé menier, net als die brave muzikant hier naast,… die brave meneer speelt Deep Purple en Janis f’ing Joplin… en ik speel “Die motherf*cker Die” van suicide commando…maar zijt gerust…

HET IS VOOR de ZORG hé meneer, ik zit zo in met de zorg dat ik 120 minuten noise en industrial wil spelen...

Een goede raad: wanneer je zelf hinder ondervindt, vooral van hippies, denk dan nooit “ze gaan wel stoppen”.
Want dat doen ze niet, nooit.
Van zodra ze een niche vinden, een moment om “hun ding” te doen, dan komt de patchoeli geur u al te gemoed, en staan ze voor je’t door hebt met airbrushed t-shirt slechte covers te spelen in uw straat en MOET ge’t goed vinden en lachen en mee applaus geven met een groene fake smile op je gezicht, … want je wil vooral niet die ene zogenaamd verzuurde zijn, ah nee. Daar teren hippie net op, dat moment waarop ze de kans grijpen om de buurt te kunnen inlijven in hun dictaat van de toffe mensen.

Wat voor een doorslecht mens, met een egoïstische, smerige houding tegenover de maatschappij moet je ook niet zijn, om met muziek en versterker buiten op straat te gaan staan kwekken meer dan een uur aan een stuk elke dag, en er gewoon van uit te gaan (of niet eens bij stil te staan) dat iedereen dat wel “mooi” zal vinden? Wat voor een schadelijk rotkarakter ben je wel niet wanneer je gewoon je voeten veegt aan alles en iedereen om je heen, net om te provoceren en te hinderen, je eigen sfeertje op te dringen? Er is voor minder stront in iemand’s brievenbus terecht gekomen denk ik.

Durf vooral er niks van zeggen, of doen, want dan ben je een verzuurde.
En da’s net wat ze willen: provoceren en pushen TOT er gereageerd wordt, om dan zich in zelfbeklag en “hun recht” te wentelen.
Hippies zijn dan ook nauwelijks mensen in mijn opinie, maar stukken ongedierte die maar beter verdwijnen met hun schijtmuziek van 60 jaar geleden.

“I will suffer
I will burn
Let the hate prevail
Enslave my soul
But I’ll never surrender”

deadeyes

--

--

deadeyes
deadeyes

Written by deadeyes

Ik schrijf kortverhalen, technische info, verhalen en opinies over economie, maatschappij en leven in Antwerpen.

No responses yet