De man in de superette hief z’n beide handen op naar me, alsof hij een omvallende kast wilde tegenhouden, en zei: “Geen bankkaart hé!”
Ik had m’n bankkaart in de hand, om te betalen, ik glimlachte en vroeg; “Payconiq dan?” terwijl ik m’n smartphone bovenhaalde.
“Nee” De locale “QR-code link naar bankrekeningen” , werd door de man ook niet aanvaard, hij keek me boos aan. Hoe durfde ik, een zaak binnen te komen zonder cash geld in m’n corona-poten.
Het is Augustus 2020, het is bloedheet overal, we zijn midden in corona-pandemie beland en zelfs dan zijn sommige winkeliers, net als het restaurant achter m’n hoek, als de dood voor elektronische betalingen.
Een van hen zei me zelf: “Ik doe al 20 jaar alles cash, ik ga nooit veranderen” terwijl hij in een lege zaak stond, waar 20 tafels leeg waren, op die waar ik zat na. De meestal ietwat oudere mensen zijn niet alleen wegwerpgebaren en wegduw-gebaren aan’t maken naar bankkaarten, maar gaan voorbij aan het feit dat er minder en minder mensen nog zin hebben om 500m of meer te gaan zoeken naar een bankautomaat, om ook daar te gaan aanschuiven en te hopen geen virus op te lopen in de vaak erg ranzige publieke gedeeltes van bank kantoren (miljarden winst is blijkbaar onvoldoende om hun automaten eens elke dag te laten poetsen blijkbaar). Bij de supermarkt staan er mensen om elke kar te ontsmetten, bij de bankautomaat drukt half Antwerpen, op dezelfde toetsen terwijl er een dakloze in een hoek ligt te reutelen.
Ik doe het in ieder geval niet meer, op enkel plekken waar men weigerde om welke toegeving dan ook te doen, ben ik al gewoon zonder te betalen weggestapt met de woorden “durf de politie bellen, durf…”
Geen enkele durft, want ze weten waarom ze de zwarte schuif, de “cash”, de handje-contantje houding in stand proberen houden.
De laatste der Mohikanen zijn het meestal.
Voor de anderen, is er hoop. En daarom schrijf ik deze kleine gids om hen op weg te helpen.
Te duur, te moeilijk, te bang
Dè hoofdreden om geen betalingsterminal te zetten om bancontact te aanvaarden is natuurlijk de kostprijs.
Een kleine zoektocht brengt ons al gauw bij een apparaat dat je huurt voor 21€/maand tot kopen voor een 625 euro. Waarna je de abonnementen er bij moet nemen,die sterk afhankelijk zijn van het aantal betalingen, 0,35 tot 0,18 euro per transactie, daar bovenop abonnementskosten enz… je zit al heel snel aan 130 à 150 euro per maand als winkelier en restauranthouder. Voor sommigen al een hele hap uit hun budget.
Payconiq schommelt rond de 9 euro per maand, waar je dan ook een lager bedrag afgeeft aan de provider.
Dit argument is uiteraard begrijpelijk (worldline ìs echt wel pokkeduur wanneer je dit vergelijkt met andere diensten), al krijg je er ook een service voor in de plaats waar iedereen er gewoon kan op vertrouwen dat ze bij je kunnen betalen met hun smartphone, bankkaart enz…
Deze “rust” is zalig. Ik wil een snoepwinkel, de Quick, een kledingzaak maar evengoed een vettige frituur kunnen binnenstappen en er gewoon 100% zeker van zijn dat ze digitale betalingen aanvaarden.
Niet zo in België… in mijn buurt is het 50/50 ongeveer.
Een bloemenwinkel aanvaardde bancontact, de frituur eerst niet (nu wel), het Chinese restaurant heeft in koeien van letter aan het raam hangen “enkel cash betalen”, en de Italiaan wat verderop weigert elke vorm van digitaal betalen (terwijl Eros Ramazzotti op de achtergrond zingt).
Het is altijd een gokje, … maar altijd zeer lastig wanneer het niet kan.
Soms krijg je er nog dikke verwijten van zulke zaken bovenop “Gotan nor de bankkontact hé, da’s niet ver zenne”.
Ik antwoord dan “Neen da’s niet ver, maar uw concurrentie is denk ik NOG dichterbij, dus ik ga daar wel heen met het geld dat ik wilde uitgeven.”
Een bekend café op de Dageraadsplaats in Antwerpen is ook al vele jaren bekend om “cash only” te gaan.
In de jaren ’90 was dat nog schattig, dat gaf zo’n bruine, groezelige kroeg een zeker “Coyote Ugly” gehalte.
Intussen heeft het meer en meer weg van een keet waar je zwervers aan de toog zou verwachten die je om een sigaret komen schooien.
Uw zaak wordt niet meer sexy, of meer een bruine kroeg door mensen niet te laten betalen met de bankkaart,… uw zaak wordt er enkel leger en leger door.
Scan and revolt
Voor wie echt te gierig, bang of totaal onwillig is omwille van de hoge prijzen van Worldline en haar concullega’s, kan je natuurlijk altijd je proberen richten op een heel ànder publiek.
Wanneer zo’n “rebelse keet”, of het nu een winkel, slager, of café is dan toch op zoek is naar andere manieren, kunnen NAAST de cash betalingen ook andere zaken gebruikt worden. Cash betalingen zou ik zeker behouden voor mensen die dat zowel aan de klant als verkoper z’n kant wensen te gebruiken, uiteraard is dat geen probleem voor mensen die er geen graten in zien om met een verfrommeld briefje van 5 euro te betalen in een supermarkt tijdens Corona tijden…
Maar je kan ook in deze eeuw leven, en voor Lightning Network gaan, een betalingsnetwerk laag die bovenop het bitcoin netwerk ligt. Voor u de mainstream propaganda tegen bitcoin de bovenhand laat halen, of de vele verhalen van mensen die zich uit onwetendheid hebben laten oplichten, laat ik u eerst informeren over wat het is, en hoe u als zaak gratis betalingen kan aanvaarden, bij wijze van extra optie.
Het kost u niets, u hebt ook niets te verliezen want ik vraag u geen geld, geen bitcoins of wat dan ook. Mijn schrijfsel is geheel gratis te raadplegen.
Het eindresultaat is dat u zonder abonnementskosten, en zonder dure apparatuur toch elektronische betalingen kan aanvaarden. Het enige nadeel is dat u de klanten een klein beetje zal moeten iets aanleren, maar klanten die 5 min. spenderen om door HLN of Facebook te scrollen (en daar dan niets uit te leren) kunnen misschien ook de moeite doen om een app te installeren en te leren gebruiken,… dit alles kost ongeveer een 5 tot 20 min. Afhankelijk van hoe ‘techie’ men is.
Volg je mee? klik hier voor deel 2
